ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βλεπω συμμαθητες και παλιους γνωστους να εχουν κανει πραγματα στη ζωη τους και εγω μενω στασιμη.Κανουν ταξίδια, μαθαίνουν γλώσσες, ερωτευονται, κάνουν κάποιο άθλημα, βγαίνουν τα σάββατα ή και τις καθημερινες, πάνε διακοπές το καλοκαίρι και άλλα τοσο όμορφα..Πράγματα που εγώ λόγω οικονομικών δεν μπορώ να κάνω...Δεν θα φανταζομουν ποτε οτι θα φτασω στα 21 και δεν θα εχω φιλους. Θα φοβαμαι να βρω δουλεια γιατι νιωθω ακομα μικρή και "αδύναμη", θα εχω μετακομισει σε αλλη πολη λογων σπουδων πραγμα που ηταν το μοναδικο μου όνειρο τότε και θα ειμαι σπιτι περισσοτερες ωρες απο ποτε. Οτι δεν θα μου αρεσει η σχολη μου κλπ.Βγηκα προχτες σε ενα μαγαζι με το φιλο μου και ηταν πισω οι παλιοι μου συμμαθητες με φιλους τους, παρεα 20 το λιγοτερο ατομα. γιορταζαν καποιου τα γενεθλια. Γελια και φωνες. Και σκεφτομουν τι εχει κανει ο καθενας στη ζωη του και κατάλαβα πόσο πίσω έχω μείνει ήδη. Και ταυτοχρονα θυμηθηκα για ακομη μια φορα γιατι και εγω δεν μπηκα ποτε σε αυτη την παρεα αν και καποιους τους ξερω 15 τουλαχιστον χρονια. Τα λεφτα πρωτα και μετα ίσως ο αδύναμος χαρακτηρας μου.Δεν μπορώ να κάνω φίλους για κάποιο λόγο, ίσως είμαι τρομερά περίεργη και μαλλον αδιάφορη ή αυτά που λεω, αν και δεν μιλάω πολύ, είναι τόσο χαζά που οι άλλοι τρεχουν μακρυά. Οι φιλες μου στο λυκειο αρχισαν να με βριζουν πισω απο την πλατη μου. Η απαντηση ολων ήταν πως με ζηλεύουν.Οι "φιλες" που εχω τώρα στη σχολή αν και είναι όλες απο εδώ και εγώ μένω μόνη μου, πάντα κανονίζουν πράγματα μόνες τους. Δεν με ειδοποιούν για τίποτα ούτε καν για το "Παω να φέρω καφεδες θες και εσυ;" Η απάντηση πάλι όλων είναι σε ζηλεύουν επειδή μένεις μόνη σου και πηγαινοέρχεσαι σε άλλη πόλη..Και μια αλλη κοπελα που γνωρισα εδω, την εχω παρει τηλεφωνο καποιες φορες δεν το σήκωσε ποτέ..Οι φιλες που ειχα στη πολη μου δεν θα με παρουν ποτέ τηλέφωνο και η πιο κοντινή μου λόγω προσωπικών προβλημάτων αποξενώθηκε απο όλους και όλα και δεν μιλάμε πια..Πέρα απο το θέμα φιλίας όμως, οικονομικά είμαστε πολύ χάλια. Λεφτά για ένα καφέ σπάνια έχω. Όλα τα λεφτά που παίρνω πάνε στα βασικα του σουπερμαρκετ και εισιτήρια για το λεωφορείο και στα κοινόχρηστα. Δεν μενει ουτε ενα 5ευρω για μενα να πω οτι "σημερα θα κερασω μια κρεπα τον εαυτο μου"..Αν και θα ήθελα να ασχοληθώ μόνο με την σχολή μου που ήδη απο μόνη της μου τρώει πολύ χρόνο και είμαι πάντα τέρμα κουρασμένη χρειάζεται οπωσδήποτε να βρω μια δουλειά..Δεν μπορώ ωστόσο. Δεν έχω καμία γνώση ή δεξιότητα και φοβάμαι τόσο πολύ. Είμαι απίστευτα ευαίσθητη και ηλίθια.Εχω ενα lower αλλα πολυ ασχημη σχεση με την γλωσσα και δυσκολεύομαι ακόμα και στα βασικά και με τρομοκρατεί ακόμα τοσο πολύ αυτό ακόμα και το ότι έχω δυσλεξία. Ακουω συχνα πυκνα βρες δουλεια ως σερβιτορα. Και με πιανει πανικος. Δεν ξερω πως να κραταω δισκο δεν εχω καθόλου αυτοπεπίθεση και ειμαι σιγουρη πως θα τα κανω ολα λαθος. Πιστευω μεχρι και το οτι δεν εχω ρουχα να φοραω για την δουλεια, δεν ξερω να βαφομαι και γενικα η αυτοεκτιμηση μου ειναι στο πατο, εξαιτιας και του ότι είμαι μόλις 1,53. Από την άλλη σκέφτομαι ότι αν βρω δουλειά δεν θα μπορώ να ασχοληθώ το ίδιο με την σχολή και πως θα είμαι μόνιμα μεσα στο άγχος και στη κούραση.Ξερω τώρα θα αρχίσετε να βρίζετε με κάτι που είπα λαθος γιατί αυτό κάνετε εδώ μέσα αλλά εγώ ήθελα να το γράψω και συγγνώμη που είναι τόσα πολλά και μπερδεμένα αλλά η ζωή μου είναι ένα χαος. Τα χρόνια περνάνε η ζωή μου φεύγει και το μόνο που θέλω είναι να πεθάνω σύντομα. Βασανίζομαι.Θελω τοσο πολυ να παω διακοπες το καλοκαίρι και το καλύτερο που θα κάνω είναι να καταφέρω να παω για μερικά μπάνια και αυτό όχι καθε μέρα γιατί κοστίζει. Θελω πολυ να αρχισω μια γλώσσα ή καποιο άθλημα. Να κάνω πράγματα μέσα στη μέρα μου..Να ξυπνάω 8 το πρωί και να τρέχω να κάνω πράγματα μέχρι αργά το βράδυ και όχι να ξυπνάω 1 ώρα πριν την σχολή να ειμαι ολη μερα στα μαθηματα και το βραδυ να ερχομαι να βλεπω λιγο το φιλο μου στο skype και μετά να κοιμάμαι...Θελω να αρχισω να ζω...