ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

για όλες τις φορές που θύμωσα με τον εαυτό μου για τα απεριποίητα μαλλιά μου, για την δουλοπρέπειά μου στα εργασιακά, για τα τσεκουριασμένα όνειρά μου, για την κακή διατροφή, για τις κακές επιλογές...για κάθε φορά που θύμωσα μαζί σου, μάνα, που δεν καταλαβαίνεις, που δε σε νοιάζει.Για σένα, Α., που δεν γουστάρεις τους φίλους μου και για σένα φίλε-συγκάτοικε που δε γουστάρεις τον Α. και, σαν να μην έφτανε αυτό, αφήνεις και το πάγκο μες τη βρώμα. για σένα, φίλη μου, που δε θα βρεις χρόνο να ρθεις στο γάμο μου, τη βλέπω τη δουλειά!για εσένα,αδερφάκι, που δεν καταλαβαίνεις..που δε σε νοιάζει.Σε ένα άλλο μέρος του πλανήτη οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται να χτενιστούν, το φαγητό το βρίσκουν δύσκολα και δεν έχουν κοινωνική ζωή και σχέσεις για να λήξουν τους θυμούς τους με μια αγκαλιά και ένα φιλί. Μία συνομήλικη μου έχει αυτοάνοσο και καθώς θα μεγαλώνουμε παρέα η ποιότητα της ζωής της θα μειωθεί δραματικά. Το ταξίδι που θα κάνω στο εξωτερικό η μάνα μου το τρέμει. Καλύτερα με πλοίο, λέει. Πλοίο; με τι λεφτά; τα περιθώρια στενεύουν...τι συμβαίνει τελικά με τον κόσμο, ποιητή; είναι μικρός ή Μέγας;