ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και να που ξαναγύρισα σπίτι. Στην Δράμα οπου μεγάλωσα και καθε φορα που επιστρέφω σφίγγεται το στομάχι μου.Δε θελω και δε μαρεσει που ερχομαι εδω. Μετα τις 10 μερες αρχιζει και με πιανει μεγαλη μιζερια.Θελω επιτελους να βρω μια γαμημενη δουλεια να ειμαι αυταρκης και να μη χρειάζεται να επιστρεφω. Να κανονιζω εγω το πως θα διαχειρίζομαι τον ελευθερο χρονο μου και οχι οι καταστασεις που μου το επιβαλλουν.Και τωρα που ηρθα τι? Αντε να βρω τους παλιοφιλους και? Βαρεθηκα να παω στα ιδια μερη να ακουω τα ιδια να βλεπω τις ιδιες φατσες και απλα να θαυμαζω τις ομορφες κοπελες. Βαρεθηκα να νιωθω ακομα μικρος ενω εχω φτασει τα 28. Θελω πολλα αλλα γαμιεται το συμπαν. Να ερθει αυτη η μερα που θα ερθω σπιτι και θα βγαλω τους γονεις μου για φαγητο, που θα λεω εχω συντροφο και οχι κοπέλα, που θα ερχεται το καλοκαίρι και θα εχω στο μυαλο μου την αδεια και οχι την ατελειωτη αδρανεια.Ας βγω τωρα στο μπαλκονι να δω την λιμνη της Αγιας Βαρβαρας και να υπολογισω σε ποσες μερες τελειώνει αυτο το ψυχοφθόρο καλοκαίρι