ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

παλεύω μέσα μου καιρό τώρα.Είμαι ανάμεσα σε αυτούς που κατηγόρησαν πολύ τους σύγχρονους τοκογλύφους που εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη ανάγκη και κερδοσκοπούν από τον πόνο.Πλέον όμως δεν έχω τίποτα, πραγματικά τίποτα, όπως το ορίζει η λέξη. Και δεν μπορώ να ζητήσω και δανεικά. Κανενός δεν του περισσεύουν, ούτε μπορώ να εγγυηθώ ότι θα τα επιστρέψω, χωρίς δουλειά, χωρίς τίποτα.Πήγα εχθές, ντύθηκα και καλά, δεν ήθελα να φανεί η απελπισία μου σε αυτή τη σιχαμένη φάρα ανθρώπων. Ήταν κλειστά. Σχεδόν ανακουφίστηκα. Ντρεπόμουν ακόμα και την ιδέα ότι θα περάσω αυτή την πόρτα. Σήμερα πρέπει να ξαναπάω, να βρω κουράγιο, να μπω.