22.10.2012 | 00:32
Βαράω πολλές μοναξιές....
Υπάρξαν κάποια στενάχωρα συμβάντα στη ζωή μου. Κι έπειτα ένιωσα να στρογγυλοκάθεται μέσα μου η απόλυτη σιωπή, το κενό. Το απόλυτο κενό. Άρχισε να με καλυπτει. Φαινόμουν σκεπτική σε 3ους ακόμη και σε άκυρες στιγμές. Το άφηνα.. Το ήξερα όμως ότι υπάρχε μέσα μου κι ότι έπρεπε να το αντιμετωπίσω. Το γέμιζα για ένα διάστημα με παρέες που δεν με κάλυπταν, με έναν άνθρωπο δίπλα μου που δεν αγαπούσα πραγματικά και με σούρτα φέρτα ανώφελα. Το έχετε κάνει ποτέ? Είναι τόσο ψυχοφθόρο!! Σε γενικές γραμμές όλα γινόντουσαν με σκοπό να μη μείνω μόνη και με βασανίζει το ίδιο το κεφάλι μου και οι σκέψεις μου. Αποφάσισα πως έπρεπε να σταματήσω να φέρομαι εγωιστικά και να κοιτάξω μέσα μου τί σκατά συμβαίνει. Έτσι ξέκοψα από όλους οσους δεν άξιζα να έχω κι απ αυτούς που δεν μου άξιζαν σαν παρέα...Σχεδόν απ όλους μη το ψάχνεις!! (χα!)Προς το παρόν μια μικρή ανακούφηση νιώθω μονάχα. Το κενό υπάρχει αλλά δεν νικάει. Με κοιτάει, το κοιτάω και τίποτα ακόμα. Πριν με τρόμαζε. Να το διώξω θέλω. Απλώς δεν ξέρω τον τρόπο για να το νικήσω.... Φοβάμαι μη με ρουφήξει η μοναξιά και η απραξία. Είμαι πολύ δυνατή αλλά η άλλη λύση ήταν τόσο πιο εύκολη... I hope alwayaς