ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τελευταία δεν είμαι και στα καλύτερα μου... Όλο το καλοκαίρι μάθαινα για διάφορους συμμαθητές και συμμαθήτριες από το λύκειο που παντρεύτηκαν και έχουν όλοι τη δουλίτσα τους. Κι εγώ τί; Δεν είναι το θέμα μου το πότε θα παντρευτώ. Το θέμα μου είναι ότι τους βλέπω να έχουν φτιάξει τη ζωή τους, να έχουν καταφέρει κάτι (ό,τι κι αν είναι αυτό) κι εγώ ακόμα μέσα στην ανεργία μου. Πάλευα σαν το βλήμα τόσα χρόνια να μαζέψω τη χαρτούρα μου (πτυχίο, μεταπτυχιακό) και δούλευα σε οποιαδήποτε δουλειά του ποδαριού για να είμαι ανεξάρτητη, και έχω φτάσει σήμερα να είμαι 2 χρόνια άνεργη να συντηρούμαι από τους γονείς μου και να ντρέπομαι γι' αυτό.Οι συνεντεύξεις που έχω πάει είναι αμέτρητες πλέον και τα βιογραφικά που έχω στείλει τριπλάσια. Κάθε φορά φτάνω λίγο πριν την πηγή και να μη πίνω νερό. Την προηγούμενη βδομάδα ενώ είχα κλείσει για μια δουλειά και ήταν να πάω να υπογράψω, ξαφνικά είχα ένα τηλεφώνημα του τύπου "σας ευχαριστούμε αλλά βρήκαμε άλλον πιο κατάλληλο". What the fuck?! Δε θυμάμαι να έχω ξανανιώσει τόσο άδεια και άχρηστη στη ζωή μου. Όλη μέρα σκέφτομαι τι πήγε στραβά, τι έκανα λάθος, αν όσοι είναι στις προσλήψεις συνειδητοποιούν ότι παίζουν με τη ζωή ενός ανθρώπου, αν τελικά θα βρω ποτέ δουλειά ή θα καταλήξω να με συντηρούν άλλοι... Ο εγκέφαλός μου έχει πάθει overload και δε μπορώ να κοιμηθώ κάθε βράδυ αν δεν λύσω το "Κυπριακό" στο κεφάλι μου. Πλέον το πήρα απόφαση... Χωρίς μπάρμπα από την Κορώνη δεν πρόκειται να πάω πουθενά. Μαθαίνω συνεχώς ότι ο ένας μπήκε εκεί γιατί ο διευθυντής ήταν γνωστός του πατέρα του, η άλλη γιατί ο θείος της ήταν κουμπάρος με τον απαυτούλη στις προσλήψεις, κ.ο.κ. ΒΑΡΕΘΗΚΑ ΡΕ! Με αντικειμενικά κριτήρια δε προσλαμβάνει κανείς σε αυτή τη κωλοχώρα; Δεν είμαι της άποψης ότι έχω το τέλειο βιογραφικό και ότι πρέπει να τρέξουν να με προσλάβουν όλοι γιατί είμαι και γαμώ, αλλά για τα πάντα άχρηστη είμαι;Κουράστηκα να βλέπω αυτό το επικριτικό βλέμμα συγγενών και γνωστών όταν με ρωτούν τι κάνω με το θέμα της δουλειάς και τους απαντάω ότι ακόμα ψάχνω. Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι αν ζουν σε άλλη χώρα ή δεν βλέπουν τι γίνεται γύρω τους! Δε ξέρω, μπορεί τελικά να με έχω υπερεκτιμήσει.