ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα.συγγνωμη για το μεγάλο κείμενο που θα ακολουθήσει.οι κακοπροαιρετοι μην μπουν στον κόπο να σχολιάσουν.ψυχολογικα είμαι ράκος εδώ και πολλά χρόνια.ποτε δεν είχα πραγματικούς φίλους,ποτέ δεν έκανα πράγματα που ήθελα όπως όλα τα άτομα της εκάστοτε ηλικίας μου.μεχρι σήμερα που είμαι 29 χρ.παντα η παρηγοριά μου ήταν το φαγητό.παντα ήμουν παραπάνω απτό κανονικό αλλά τα τελευταία χρόνια έχω παχύνει αρκετά.δεν ζω τη ζωή μου,απλά την παρακολουθώ να περνάει και να χάνεται.βλεπω γύρω μου όλοι να προσπαθουν,να κάνουν πράγματα.εγω δεν μπορώ.νιωθω αδύναμη,ανίκανη,άχρηστη.υπαρχουν σοβαρότερα προβλήματα εκεί εξω όμως ο καθένας κουβαλάει τον δικό του σταυρό.η μόνη μου διαφορα με τους νεκρούς είναι ότι εγώ αναπνέω.δεν θέλω να κοιταζομαι στον καθρέφτη,μισώ το σώμα μου έτσι όπως έχει γίνει.εχω πάει σε διατροφολογους στο παρελθόν αλλά δεν κατάφερα να το φτάσω ως το τέλος.θελω να ζήσω.θελω να ταξιδέψω,να γνωρίσω κοσμο,να κάνω πράγματα.ο χρόνος δυστυχώς δεν γυρίζει πίσω.και όσο περνάει,τόσο χειρότερα νιώθω.η συμπεριφορά των ανθρώπων απέναντι μου με κάνει να κλείνομαι όλο και περισσότερο στον εαυτό μου.δεν αντέχω άλλο,δεν αντέχω πραγματικα.δεν έχω καμία στήριξη ούτε υποστήριξη.1