ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν βλέπω κανένα νόημα στις ανθρώπινες σχέσεις. Ούτε στην "αγάπη". Κάνουμε κύκλους, ξανά και ξανά, απλά με διαφορετικά σώματα και διαφορετικά πρόσωπα. Με απομακρύνει η εικόνα των ανθρώπων. Βαρέθηκα να βλέπω να κυνηγούν τα χρήματα, να χρειάζεσαι τόσα χρήματα μόνο και μόνο για να είσαι ζωντανός, να καταλήγει αυτό η μόνη πραγματικότητα. Βαρέθηκα να βλέπω τα κορίτσια να κάνουν τόσα να είναι τέλειες εξωτερικά, λες και έχει καμία σημασία. Ή μάλλον ναι, έχει, επιφανειακή, μα το επιφανειακό κυριαρχεί παντού. Δύσκολο να σε πλησιάσει κάποιος, αν δεν έχεις καλή, όμορφη εικόνα. Μα είναι τόσο ίδιες στο τέλος. Χάνονται ταυτότητες. Δύσκολο να έχεις δουλειά, αν δεν έχεις καλή εικόνα, σε περίπτωση που για τον οποιοδήποτε λόγο δεν έχεις πτυχίο ή γνωστούς. Βαρέθηκα να βλέπω να ψάχνουν σχέσεις λες και περιμένουν σωτηρία από αυτό. Η μάλλον-λες και νομίζουν πως είναι η μόνη σωτηρία. Να νομίζουν πως είναι άτυχοι που δεν έχουν.Βαρέθηκα τα τυπικά, όμορφα λόγια, μα ακόμα και αυτά που δεν θεωρούνται τυπικά. Δεν αγαπώ και δεν νιώθω αγάπη/δεν αγαπιέμαι. Όλα αυτά μοιάζουν κενά. Κενά λόγια. Οι λέξεις έχουν χρησιμοποιηθεί τόσες φορές και θα χρησιμοποιηθούν άλλες τόσες-σε κύκλους-πώς θα μπορούσαν να μην έχουν χάσει το νόημά τους; Περνάμε μέσα από τον ίδιο κύκλο και μας κατακλύζει η ιδέα μοναδικότητας και σημασίας. Εγωισμός. Πραγματικά βαρέθηκα.