ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

4 Χρόνια τώρα από.τοτε που έφυγα από το.Σπίτι μου για να σπουδάσω είμαι μόνη.. έχω φίλους Αλλά σχέση δεν έχω κάνει ποτέ.. έχω βαρεθεί να γυρνάω σε ένα σπίτι άδειο.. θέλω να γυρνάω και να βλέπω κάποιον και να τον νιώθω δικό μ άνθρωπο.. θέλω να ξυπνάω το πρωί και να λεω σε κάποιον Καλημέρα και το βράδυ καληνύχτα.. ξέρω είναι πολύ μελο όλα αυτά Αλλά δεν τα έχω ζήσει ποτέ ενώ άλλοι δίπλα μ τα ζουν καθημερινά.. Δε λέω ότι δε φταίω προφανώς θα φταίω και γω κάπου (είμαι κλειστή σαν χαρακτηρας),αλλά δεν ξέρω τι να κάνω.. από τη μια σκέφτομαι όταν είναι η ώρα του θα έρθει.. από την άλλη λέω γτ ακόμη εγω Όχι τόσο πολύ πρέπει να αλλάξω? Και στην τελικά τι πρέπει να Αλλάξω? Να είμαι πιο ανοικτη? Αφού έτσι είμαι? Κι όταν έγινα πιο ανοικτή δεν είδα και καμία προκοπή..αλήθεια δεν ξέρω.. απλά κουράστηκα γιατί κάθε μέρα σκέφτομαι τα ίδια και.τα ίδια ότι θα μείνω μόνη μου μια ζωή.. Δε θέλω τέτοια ζωή όμως.. θέλω να ζήσω και γω κάποια πράγματα.. τα έγραψα όλα αυτά εδώ γτ δεν τολμάω να τα πω έτσι ακριβώς στους δικούς μου νιώθω ότι δε θα καταλαβουν αυτα που νιώθω έτσι όπως τα νιώθω.. οπότε δεν έχει νόημα και να τους τα λέω.. τα κρατάω για μένα και.........ενδεχομένως για εσάς.. καλή συνέχεια και συγγνώμη για τον σιδηρόδρομο..