ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ή, χειρότερα, να μην έχω λόγο να ξυπνήσω όταν κοιμάμαι. Ή, ακόμη χειρότερα, να έχω χίλιους δυο λόγους για να ξυπνήσω, μα κανένας να μην μη με γεμίζει πια ώστε να μου δώσει ικανοποιητικό κίνητρο για να το κάνω. Βαρέθηκα. Κουράστηκα. Σιχάθηκα. Την οκνηρία μου.Τα ανεκμετάλλευτα ταλέντα μου που δεν ξέρω καν αν υπάρχουν.Τις υποχρεώσεις μου.Τα χρήματα που ξοδεύω με φίλους για ατελείωτους καφέδες και ποτά και συζητήσεις στα τηλέφωνα που είναι ίδιες και απαράλλαχτες με την προηγούμενη μέρα.Τους γονείς μου που δεν έχουμε τι να πούμε πέρα από το τι καιρό κάνει και τι έφαγα.Και όχι, δεν έφαγα.Και τον εαυτό μου σιχάθηκα που αποδέχομαι φλερτ ανούσια.Και την ίδια μου την ηττοπάθεια ακόμα.Και εσένα που πάντα πίστευα ότι θα σε γνωρίσω και θα μου αλλάξεις τη ματιά για τη ζωή, μάλλον ήσουν ένα παραμύθι στο μυαλό μου. Μόνο που άρχισα να προτιμώ τα θρίλερ, έστω εκεί βρήκα κάτι να μου δώσει μια ρίγη ταραχής. Δε θα σε πάρω τηλέφωνο. Δε θα με πάρεις ούτε εσύ. Δεν ξέρω αν υπάρχεις καν κάπου πέρα από το μυαλό μου και την ανάγκη μου να υπάρξεις. Αν μ' ακούς...Απλά να προσέχεις. Ούτε εγώ κοιμάμαι. Βγήκα στο μπαλκόνι και είδα το φεγγάρι. Να το δεις κι εσύ. Να πεις πως κάτι άξιζε που ξενύχτησες και σήμερα.