ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω ένα μεγάλο ελάττωμα! Όταν είμαι σε μια παρέα η γνωρίζω "υποψήφιες" παρέες ενθουσιάζομαι πέφτω με τα μούτρα ,δείχνω ενδιαφέρον να βγούμε να περάσουμε καλά όμως αυτοί συνέχεια "δεν μπορούν" "έχουν δουλειές" και στο τέλος εξαφανίζονται χωρίς εξηγήσεις.Έτσι λοιπόν μένω μόνη μου και πάλι από την αρχή ,πλέον έχω το αγόρι μου εδώ και ένα χρόνο περίπου και μόνο με αυτόν βγαίνω με παίρνει ακόμα και όταν βγαίνει με τους φίλους του όμως κάποιες φορές αισθάνομαι βάρος ! Το έχουμε συζητήσει και μου είπε να πάψω να το σκέφτομαι και πως δεν του αρέσει να βγαίνω μόνη μου στους δρόμους και αυτός με την παρέα του να περνάει καλά .Νιώθω ότι δεν χωράω πουθενά ,ότι κανείς δεν μπορεί να με αποδεχτεί,ότι όλους τους πιέζω μόνο και μόνο με την παρουσία μου ,πως έχω γεννηθεί για να με απορρίπτουν ! Τον μοναδικό που έχω είναι το αγόρι μου όμως φοβάμαι μην με βαρεθεί που είμαι συνέχεια μαζί του αλλά από την άλλη όταν βγαίνω μόνη μου με πιάνει μελαγχολία και καταλήγω να κάθομαι σε μια γωνιά και να κλαίω με τις ώρες .Προσπαθώ να βρω πράγματα να κάνω μόνη μου όμως όλα μου φαίνονται βαρετά και τα παρατάω ..νιώθω πως ολόκληρος ο πλανήτης είναι εναντίον μου και είναι έτοιμοι όλοι να με απορρίψουν,χωρίς απαραίτητο λόγο μόνο και μόνο που υπάρχω! Μόνο το αγόρι μου έχω όμως τι να κάνω για να μην με βαρεθεί και εγώ να μην νιώθω μόνη μέσα στην μοναξιά μου ;Είμαι 23 είναι πάνω από 26