ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σιγα σιγα αρχιζει και υποχωρει,νιωθω πια οτι μπορω να ανασανω και παλι φυσιολογικα...κατι σαν λυτρωση,μενει μονο μια γλυκια μελαγχολια της σκεψης σου και ενα γιατι,γιατι δεν το ζησαμε τελικα?να ηταν ο φοβος μου,να ηταν οτι ποτε δεν με πηρες σοβαρα και αυτο απο μονο του ηταν αρκετο να με πληγωσει,να ηταν που ενιωθα οτι απλως περνας την ωρα σου,να ηταν οι λιγοστες προσπαθειες που εκανα,αλλα πιστεψε με για μενα ηταν υπερπροσπαθειες,που βρηκαν τοιχο και με απομακρυναν...δεν ξερω τι ηταν απο ολα αυτα το μονο που ξερω ειναι οτι δεν ελπιζω πια και αυτο ισως τελικα με λυτρωνει