ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τον γνωρισα καλοκαιρι.Ειναι απο εκεινες τις περιπτωσεις που με την πρωτη ματια ξερεις πολυ καλα οτι αυτος ο ανθρωπος δεν θα ειναι κατι συνηθισμενο.Ξερεις ποσο τον θες πριν ακομα τον γνωρισεις.Πρωτη φορα μου συνεβαινε κατι τετοιο και τοτε καταλαβα οτι ησως ημουν λιγο αδικη που κοροιδευα οσους μιλουσαν περι ερωτα με την πρωτη ματια.Στην πορεια κατι χαλασε χωρισαμε για ενα διαστημα.Και τοτε εμφανιστηκε ενα παιδι απο τη σχολη.Ηταν μια ομορφη εμπειρια χαλαρες ομορφες συναντησεις χωρις ομως αυτην την εξαρτηση και την αναγκη να δεις τον αλλον.Ηταν μια ομορφη συντροφια ειχε εναν υπεροχο χαρακτηρα που καθε γυναικα θα μπορουσε να ερωτευτει ομως δεν συνεβη το ιδιο και με μενα.Και ετσι απομακρυνθηκα.Ηταν κριμα να μην του δωσω την ευκαιρια να βρει κατι πιο ομορφο,πιο δυνατο.Οταν ο ερωτας γυρισε μετα απο λιγους μηνες χωρισμου ηξερα πολυ καλα τι επελεγα.Ηξερα οτι ειχα αφησει πισω μια ηρεμη και ευχαριστη σχεση και διαλεγα εκουσια τα δυσκολα.Αλλα δεν με ενοιαζε.Ηταν δικη μου επιλογη.Ηξερα σε ποιον ανθρωπο θα γυριζα.Σε μια σχεση που προσφερε ομορφες στιγμες αλλα και πολυ πονο και στεναχωρια.Ειναι αληθεια πως πολλες φορες κλαιω και πληγωνομαι μεσα σε αυτη τη σχεση.Αλλα νιωθω οτι ειναι ο μονος ανθρωπος που με ολοκληρωνει.Γιατι ομως?Γιατι συμβαινει αυτο?Γιατι μια βασανιστικη σχεση να ειναι το αλλο μας μισο?Η εστω ετσι να νιωθουμε?