ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

βασανιζομαι μονη μου, γιατι ημουν αφελεσταστα ρομαντικη κ πιστευα οτι αμα βρεισ το αλλο σου μισο ο ερωτας δν φευγει, μενεισ παρασυρμενοσ στη δινη του. Μετα απο 2 χρονια δν εχει μεινει ιχνος..τοση απογοητευση..τοσος πονος για αυτο που χαθηκε κ δν προκειται να ξαναγυρισει. Γιατι ρε παιδια παυουμε να διεκδικουμε τους ανθρωπους π ερωτευομαστε και καταληγουμε σαν τους γονεις μας αγνωστοι σε ενα σπιτι? μην μου πει κανεις οτι ο ερωτας μετατρεπεται σε αγαπη γιατι αληθεια να το βρασω. εγω θελω να εχω το συναισθημα της αθανασιας για παντα, να ξερω οτι μ αυτον τον ανθρωπο ειμαστε ανικητοι.δν ξερω αν με καταλαβαινει καποιος και συγνωμη αν μοιαζω φαντασιοπληκτη αλλα αν δν υπαρχει παθος νιωθω οτι σαπιζω. Αυτα..παω να συνεχισω τον οδυρμο μου.