24.1.2015 | 10:47
Βασικά
Πρέπει εμείς οι Έλληνες να μάθουμε να χωρίζουμε. Τα πισωγυρίσματα απαγορεύονται, η κλάψα για ένα,δύο,τρεις μήνες,χρόνια να σταματήσει και το θάψιμο του/της πρώην απλά να μην υπάρχει. Κοίτα, δεν αντιλέγω, ίσως να υπάρχουν μεγάλοι έρωτες ή αγάπες οι οποίες τελείωσαν άδοξα και αξίζουν μία δεύτερη ευκαιρία. Επίσης δεν λέω να μην θρηνήσουμε τον έρωτα που χάσαμε-τότε φαίνεται πως έχουμε συναισθήματα άλλωστε- αλλά ας το παίρνουμε απόφαση πως μάλλον αυτός ο άνθρωπος δεν ήταν για εμάς και συνεχίζουμε όποτε θέλουμε την εξερεύνηση για τον επόμενο. Μην λέτε "δεν θα βρω κανέναν άλλον σαν εσένα"! Κανείς δεν είπε πως το κυνήγι για την αληθινή αγάπη ( αν αυτό είναι που ψάχνουμε ) θα είναι εύκολο. Από την άλλη το βρίσιμο του/της πρώην είναι ότι πιο παράλογο έχω ακούσει. Δεν αναφέρομαι σε άσχημες καταστάσεις όπως βία,απάτη,κτλ. Αλλά ρε παιδιά, όσο κι αν περίεργο σας φαίνεται, για κάποιο καιρό τον ερωτευθήκατε αυτό τον άνθρωπο, ήταν το πρώτο μήνυμα που περιμένατε το πρωί και το τελευταίο που στέλνατε το βράδυ. Πείτε απλά "ναι ήταν μαγικά, ναι αγαπηθήκαμε, αλλά τώρα τραβάμε τους δρόμους μας για άλλους ανθρώπους και νέες εμπειρίες". Και μην ξεχνάτε πως άλλο είναι να αγαπάς και άλλο είναι να νοιάζεσαι. Ίσως τώρα εσύ που πονάς επειδή αποχωρίστηκες τον άνθρωπο σου και διαβάζεις αυτό το κείμενο και με βρίζεις λίγο από μέσα σου γιατί σκέφτεσαι πως με σένα ήταν διαφορετικό, σου λέω πως ναι ίσως να ήταν αλλά για να το ανακαλύψεις πρέπει να ηρεμήσεις, να σκουπίσεις τα δάκρυα και να σκεφτείς. Να σκεφτείς πραγματικά όμως. Ίσως να χρειαστείς κάποιον καιρό, αλλά κανένας δεν σε πιέζει, πάρε όσο χρόνο θες αλλά πρόσεχε μην μείνεις εκεί για πάντα.