9.7.2015 | 18:43
Βελόνα στα άχυρα.
όπου και αν ψάξω κατανόηση δεν βρίσκω ίχνοςπια υπάρχει θόρυβος κάτω από την σκάλατι και αν με ξέχασαν πολλοί με τον καιρό βρήκα παρηγοριά στην μουσική σαν μάνα.λίγο αποσπώμαι διαλύθηκα σε χιλια κομμάτια άνθρωπε μόνε με καταλαβαίνεις τέλειαανάμεσα στα πλήθη ζει η έριδα με πόδια που τρέχουν πατώ την γη και είναι στέραιακαι προσπαθώ το σώμα από κάτω να σηκώσωείμαι εδώ μα σαν ηχώ αντηχώ αν τυχον η μεγαλούπολη τρομάζει είναι κοινό μυστικόπως ο μεγάλος αδελφός από την κλειδαρότρυπα κοιτάζειιδανική δεν είναι η ζωή και ας που και που μοιάζειείναι δόλωμα το γυναίκειο νάζικαι φωνές ακούγονται από μανάδες που χάσανε το παιδί τους από παραπάνω γκάζιειπαν στο δάσος αν γυρνάς θα βρεις γαληνη ανάμεσα σε ξωτικά και elfπου μου μάθαν ουκ εν τω πολλω τω ευκαι είναι η ζωή μου σαν φανάρι που περιμένω πράσινο να γίνειτι είναι καλό και τι κακό?επιλογές και αποφάσεις ανάλογα απ το τι πρόκειται να σκεφτώ ή τις πράξεις αντίστοιχακαι θα κριθώ μια μέρα θα σε θυμηθώ κι εγωόπως θυμόσουνα τις μέρες με τα χαμόγελα τα απειρααπό εμας κι από ανθρώπους που δεν γνώριζασυχνά από τα παράθυρα πέταγε ο νους μουέψαχνε ευτυχία σαν να ψάχνε βελόνα στα άχυρα