ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λείπει ο κολλητός μου... Περάσαμε τόσα, μας παρεξήγησαν τόσες φορές αλλά δε μας ένοιαζε... Και τώρα εδώ και 2 βδομάδες τον έχω χάσει... Χωρίς να γίνει κάτι, απλά μας κέρδισε η απόσταση. Εδώ και 2 βδομάδες που μου φαίνονται σαν 2 αιώνες απλά δεν μιλάμε ούτε στο ίντερνετ. Βαγγέλη αν με διαβάζεις στείλε μου να πεις ενα γεια. Δεν έχω κάτι να σου πω. Απλά θέλω να ακούσω τα νέα σου. Απλά να χαζογελάσουμε όπως κανουμε πάντα. Ελπίζω εσύ να συνεχίζεις να έχεις την αίσθηση ότι είμαι εκεί, ελπίζω όταν γίνεται κάτι να σκέφτεσαι τι θα σου έλεγα και να γελάς. Γιατί εγώ σε έχω ακόμα στο μυαλό μου, μόνο που μετά καταλαβαίνω ότι δεν είσαι εκεί και ούτε θα έχω την ευκαιρία να σου πω τι έγινε για να γελάσουμε μαζί και πικραίνομαι. Χαρά που δεν μοιράζεσαι με τα άτομα που θα 'θελες είναι μισή χαρά. Το χαμόγελο σβήνει απ'τα χείλια τη στιγμή που βλέπεις πως είσαι μόνος. Κι εγώ είμαι μόνη απο κείνο το Σαββατόβραδο που σε καληνύχτησα στις καρέκλες που είχες σωριαστεί και κίνησα για το σπίτι. Δεν το συγχωρώ στον εαυτό μου που σε αφησα κι έφυγα. Τουλάχιστον αν είχατε έρθει σπίτι μου θα σε 'βλεπα άλλη μια φορά. Όμως δεν έγινε έτσι. Από τον καπνό που μού 'χες δώσει εκείνο το Σάββατο μου έχει μείνει ένα τσιγάρο. Το έστριψα και το κράτησα. Δεν το 'χω καπνίσει ακόμα. Φοβάμαι ότι αν το ανάψω και καεί δεν θα έχω τίποτα από σένα και δεν τολμάω. Δεν θέλω να κάψω έτσι τη φιλία μας, σημαίνει πολύ περισσότερα για μένα. Και δεν θέλω να πιστεύω ότι αυτό είναι το τέλος της, όχι έτσι....