ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι κοπελα 22. Το καλοκαιρι που μας περασε, εληξα τη σχεση που ειχα με εναν ανθρωπο γεματο κομπλεξ και ψυχολογικα. Ηταν η μεγαλυτερη σχεση που ειχα εως τωρα( 1 χρονο κρατησε!) και πιστευω οτι εθελοτυφλουσα λογω του οτι δεν μου ειχαν φερθει τοσο ομορφα, τοσο γλυκα, και ενιωθα οτι ημουν στο δικο μου συννεφακι. Μετα απο τους πρωτους 6 μηνες οπου ολα ηταν ωραια και καλα και μου εταζε λαγους με πετραχειλια, αρχισα να συνηδητηποιω ποσο διαφορετικος ανθρωπος ειναι. Αρχισε να εκνευριζεται ευκολοτερα και να μου λεει ψεμματα μεσα στα μουτρα μου. Χαρακτηριστικο παραδειγμα: Μαλωσε με 2 φιλους του για χαρη μου, γιατι δεν ημουν τοσο ξεπεταγμενη οσο ηθελαν να ειμαι για τον αδελφικο τους φιλο. Κοροιδιες, μπουλιγκ, χακαρισμα λογαριασμων, μεχρι και εκφοβισμο βιωσα απο αυτους. Το αγορι μου βεβαια να με διαβεβαιωνει οτι θα τους βαλει στη θεση τους και οτι ολα θα πανε καλα. Οχι μονο δεν εγινε, αλλα με αφορμη οτι εδωσα το τηλ μου σε εναν κοινο μας γνωστο ΜΠΡΟΣΤΑ του, για να με βοηθησει να βρω κατι προσωρινο για δουλεια, με εβρισε (ημασταν και οι 3 σε καφετερια).Με εβρισε λοιπον μπροστα σε ποσο κοσμο, εριξε κατω τα ποτηρια, με αποκαλεσε πορνη, με εφτυσε και με χαστουκισε. Εφυγα τρεχοντας σοκαρισμενη!! Φυσικα τον χωρισα, αλλα αυτος δεν μπορουσε να το δεχτει, και μεχρι το τελευταιο λεπτο προσπαθουσε να με φιλησει με το ζορι. Εφυγα τρομαγμενη, και απο τοτε εχουν περασει 6 μηνες. Μου εχει μεινει πολυ ασχημη η ολη εμπειρια και φοβαμαι πολυ, παρ ολο το χρονικο διαστημα που περασε πως αν με συναντησει μονη θα μου κανει κακο! (Ξερει πολεμικες τεχνες, ανετα θα με αφηνε στον τοπο). Μενουμε σχεδον στην ιδια περιοχη. Φοβαμαι ακομα και μετα απο 6 μηνες .. Ειμαι τοσο ηλιθια, τοσο..