ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπορείς να νοιώθεις πράγματα για κάποιον που δε ξέρεις; Να κλαις χωρίς να το ελέγχεις όταν συνειδητοποιείς ότι δε θα τον ξαναδείς ποτέ; Μπορείς μέσα από το βούρκο να ανασταίνεις όσα ήθελες να σβήσουν από μέσα σου; Ένα χρόνο μετά θέλω να σου πω ότι είσαι πάντα στο μυαλό μου, σε σκέφτομαι, με γλυκιά νοσταλγία και ελαφριά και μόνιμη θλίψη που δε σε χαιρέτησα ποτέ, δε σου είπα ποτέ αντίο, δε σε φίλησα για τελευταία φορά.Πάντα ζω με το φόβο, πλέον, ότι μπορεί να σε δω και να μη σε γνωρίσω. Θυμάμαι κάθε στιγμή μαζί σου, κάθε κουβέντα που κάναμε, κάθε αγκάλιασμα, φιλί και οργασμό. Το πρόσωπό σου το βλέπω αλλά δε ξέρω αν το μυαλό με ξεγελά.Περπάτησα σε μέρη και ήπια καφέ εκεί που σε φανταζόμουν, μέχρι που ήρθε ο χειμώνας, κλείστηκα, χάθηκα σε άγνωστα κορμιά, ένα κομμάτι σου θα ζει για πάντα μέσα μου, έχω πάντα μαζί μου το λαστιχάκι των μαλλιών σου και το άρωμα που μου χάρισες, ίσως καλύτερα που δεν έμαθα ποτέ ποια είσαι πραγματικά.