ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σταμάτησα και κάθισα σε ένα μικρό πεζούλι στα δεξιά μου.. απλά για να καθησυχάσει λίγο το μέσα μου και να σταματήσει να τρέχει πίσω.. άνοιξα τα μάτια μου και ελευθέρωσα την ακοή μου. Κόσμος περνούσε πάνω κάτω, συζητώντας, βγάζοντας περίεργους ήχους, κάνοντας διάφορες γκριμάτσες, χαμογελώντας η έχοντας αυτό το γκρίζο στην έκφραση τους. Δεν ήξερα εκείνη τη στιγμή τι ακριβώς από όλα αυτά μου ταίριαζε η αν είχα λίγο από όλα. Το σίγουρο είναι ότι μέσα από κάθε πρόσωπο φανταζόμουν το χαμόγελο σου να πλησιάζει προς τα εμένα. Έβλεπα τη φατσαρα σου.. και για λίγο ένιωθα αυτό το όμορφο συναίσθημα που εξασθενούσε καθώς πλησίαζε.. Δεν πειράζει , στην τελική επιλογές είμαστε όλοι μας, και εσύ έκανες τη δική σου, με τη διαφορά ότι είχαμε διαλέξει να επιλέγουμε μαζί. Αλλά τελικά δεν είναι τόσο εύκολο να θυμασαι τι λες τις νύχτες πριν τα όνειρα να σβήσουν με νέες εμπειρίες τα χρώματα της πραγματικότητας σου.