ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πέρσι τον Απρίλιο τα έφτιαξα με μια κοπέλα. Μου άρεσε πολύ, την προσέγγισα με ωραίο τρόπο, ανταποκρίθηκε, τα φτιάξαμε. Δύσκολος χαρακτήρας, απαιτητική, εγωίστρια, μου αντιγύριζε τα πάντα, ενώ ήταν προφανές ότι είχε άδικο, θεωρούσε τον εαυτό της ανώτερο από τους άλλους, είχε πάρα πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό της, αντιφατική πολλές φορές στην συμπεριφορά της απέναντι μου, γενικά, προσπαθούσε να παραστήσει κάτι που δεν ήταν. Και εγώ, ενθουσιασμένος στον υπερθετικό βαθμό, να μην της λέω ποτέ όχι, να μην της επικοινωνώ τα όριά μου, να της κάνω όλα τα χατίρια. Γενικά, να παρουσιάζω κάτι που δεν ήμουν εγώ, μόνο και μόνο υπό τον φόβο μήπως την χάσω.Εν τέλει, όλο αυτό κράτησε 3 - 4 μήνες, με 2 χωρισμούς ενδιάμεσα (εκείνη με χώρισε και μετά γύρναγε πίσω κλαίγοντας), μιας και εγώ είχα αρχίσει πλέον να κουράζομαι και εκείνη είχε αρχίσει να δείχνει εμφανή σημάδια ότι ψάχνει κάτι άλλο. Χωρίσαμε λοιπόν και ενώ τον πρώτο καιρό αισθανόμουν ελεύθερος και όλα μια χαρά και εν συνεχεία το θέμα για μένα είχε κλείσει οριστικά, εδώ και 10-15 ημέρες αρχίζω να αναπολώ όλα όσα ζήσαμε μαζί (εντάξει, υπήρξαν και πολλές πολύ ωραίες στιγμές) και να κατηγορώ τον εαυτό μου ότι, δεν το χειρίστηκα το θέμα σωστά και πως, αν είχα βάλει τα πράγματα στην θέση τους από την αρχή της σχέσης, τώρα θα ήμασταν ακόμα μαζί, μιας και θα είχε εκ των πραγμάτων ''αναγκαστεί'' να προσαρμοστεί και στα δικά μου ''θέλω'' και κάπως έτσι θα υπήρχε η πολυπόθητη ισορροπία στην σχέση και όχι να με κάνει ό,τι θέλει. Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να τα ξαναέκανα όλα από την αρχή. Από το πρώτο λεπτό της γνωριμίας μας... Από την πρώτη εκείνη στιγμή που της έδωσα το χέρι μου και της συστήθηκα... Άραγε, θα μπορούσαν όλα αυτά να γίνουν πάλι από την αρχή; Να πάω να την βρω και να της πω: Ξέχασέ τα όλα. Πες πως δεν έγινε τίποτα μέχρι σήμερα. Όλα από την αρχή...Πάμε...Ξεκινάμε...