Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
''είμαι μον* εδώ και χρόνια''
Γιατί έχεις κόμπλεξ και δεν θέλεις να γράψεις τη κατάληξη του επιθέτου; Αν έγραφες ''είμαι μόνος ή μόνη'', θα ξέραμε δηλαδή και ποιο άτομο είσαι;
''Έπαψα να είμαι people pleaser''
Δηλαδή θεωρείς ότι αν συνέχιζες να παρακαλάς και να ικετεύεις τη παρέα των άλλων, θα ήταν κατόρθωμα; Τον οίκτο και τη προσοχή των άλλων, δεν πρέπει πάντως να τα αποζητούμε.
Γιατί θεωρείται κόμπλεξ που δε θέλει να αναφέρει το φύλο του/της; Η μοναξιά δε γνωρίζει φύλο και αυτό ήταν το μήνυμα που ήθελε να μας περάσει.
Επιπλέον, ειδικά στο διαδίκτυο δίνεται η δυνατότητα ακόμα και στη συμπλήρωση φορμών να μην αναφέρουμε το φύλο μας, στην εξομολόγηση θα κολλήσουμε;
Υ.Γ. Εμένα δε μου άρεσε ο αγγλικός όρος του/της people pleaser.
Από την στιγμή που βλεπεις ότι η προηγούμενη τακτική σου δεν σε βοηθά , είναι μια ευκαιρία να επαναπροσδιορίσεις πως θελεις να είναι οι σχέσεις σου και κυριως να μαθεις να βαζεις τα όρια σου στους αλλους , να μαθεις να επικοινωνεις τα θέλω σου , αφού πρώτα φροντίσεις τον εαυτό του οπως του αξίζει. Ομως μην αφήσεις την ζωή σου να φεύγει μέσα από τα χέρια σου. Ένα βήμα την φορά θα σε βοηθά στο να αποβάλλεις τον φόβο και να ζεις την ζωή που ονειρεύεσαι.
