ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Απερίσπαστος θα συνεχίζω, ανενόχλητος από ψυχές ρημαγμένες, μ' έναν Θεό απάνω μου κι έναν ακόμη μέσα μου, χωρίς λαλιά, χωρίς πολλά, αμετανόητος, για λάθη δικά σου, δικά των, άλλων λάθη, κι ας τα χρεώνομαι στο τέλος εγώ, πάντα εγώ να επωμίζομαι τη βλακεία, πάντα εγώ να μετράω τους σπόρους της ανοησίας, και πάντα εγώ να τους φυτεύω, να περιμένω να βγάλουν άνθος, πότισε και πάλι πότισέ τους, να βγάλουν άνθος, να ψάχνω ύστερα το βλέμμα σου,να σκύβεις εσύ το βλέμμα σου, μην και δω μια στάλα κλάμα, μην και δω μια απειροελάχιστη στάλα αίμα. Χρόνια ολόκληρα να σεργιανάω μια ζωή, χωρίς γυρισμό, χωρίς πατρίδα, άπατρις και ξένος, μόνος κι αμετανόητος, εγώ το ξέρω, εγώ το έμαθα, εγώ το σήκωσα στους ώμους αυτό που με λερώνει, εγώ το επέλεξα ο βλάκας, και τώρα ανάμεσα και πάλι ανάμεσα, πάλι να μην κοπάζει το μυαλό, πάλι να μην ημερεύει η καρδιά, πάλι να αφήνομαι έρμαιο των καιρών και των ανθρώπων, μονάχα όμως που σου φυλάω μιαν έκπληξη, τώρα που γειτόνεψα με το άπειρο, τώρα απλώς άραξε και απόλαυσέ με να καίγομαι ολοσχερώς.