ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτά που ακολουθούν,αφορούν τις πεποιθήσεις μου για τις ανθρώπινες σχέσεις γενικά,αλλά ας το περιορίσουμε στις ερωτικές για να μην ξημερώσει. Όταν συζητώ λοιπόν γι'αυτές,οι άλλοι με χαρακτηρίζουν συνήθως ρομαντικό.Κάτι που είναι για μένα ξεκάθαρα θετικά φορτισμένο,παρατηρώ ότι ο συνομιλητής μου το θεωρεί από γραφικό ως ένα συμπαθές μουσειακό έκθεμα. Να γίνω πιο συγκεκριμένος;Τι είναι αυτό που μας ελκύει σε ένα πιθανό ταίρι;Πέρα από την εμφάνιση,συνειδητά ή μη,μας τραβούν τα συναισθήματα που εκπέμπει όταν μας πλησιάζει ή αυτά που αισθάνεται όταν μιλά για την δουλειά του,τα ενδιαφέροντα του,ακόμα και το βλέμμα του όταν στέκεται στην απέναντι θέση στο μετρό.Βαριέται που ζει;Έχει μόνιμο εκνευρισμό;Ενθουσιάζεται με μια καινούργια γνωριμία;Με το επάγγελμα του;Βλέπει τους άλλους εξεταστικά ή με παιγνιώδη διάθεση σαν κάτι που μπορεί να φέρει χαρά;Ανοίγεται εύκολα ή διαλέγει λέξεις που κρύβουν νοήματα; Αν λοιπόν βρω τον συνδυασμό που μου ταιριάζει,είμαι διατεθειμένος να κάνω οτιδήποτε για να την πλησιάσω και αν θέλει κι εκείνη να γυρίσω τον κόσμο ανάποδα για να είμαστε μαζί και να απολαύσουμε ως και την τελευταία σταγόνα που μπορεί να στύψει κανείς από την ζωή.Απολαμβάνω τις χαρές γιατί τις μοιράζομαι και βλέπω τις δυσκολίες σαν αφορμές για να σμίξουμε περισσότερο. Οι άνθρωποι γύρω μου όμως μοιάζουν συνήθως,να εννοούν τις σχέσεις διαφορετικά.Κάνουν ένα βήμα και ζυγίζουν την αντίδραση του άλλου.Αν την κρίνουν ικανοποιητική,ίσως προχωρήσουν στο επόμενο.Αν είναι λίγη αλλά ακόμα και αν είναι περισσότερη από αυτό που πιστεύουν πρέπον απομακρύνονται,στην πρώτη περίπτωση απογοητευμένοι στη δεύτερη φοβισμένοι.Αν τους ζητηθεί να κάνουν βήμα πέρα από την ασφάλεια τους,λύουν την οποία επικοινωνία σαν συμβόλαιο που αθετήθηκε. Μοιάζει με συναλλαγή ή εγώ είμαι παράλογος; Έχω φτάσει 45 χρονών,αν και μου αρέσουν γυναίκες κάπως μικρότερες δεν θα πλησίαζα κάποια λιγότερο από 35 ετών,άρα την ηλικιακή ομάδα που φέρεται συναισθηματικά από άγνοια κινδύνου την έχω χάσει. Με τους υπόλοιπους όμως τι γίνεται;Την εμπειρία που μας έφεραν τα χρόνια γιατί την χρησιμοποιούμε για να κοσκινίζουμε τους άλλους με επιφύλαξη;Αν αφεθούμε λιγάκι στα συναισθήματα μας τι κακό μπορεί να πάθουμε;Άντε και να πληγωθούμε,όλη αυτή η γνώση,δεν θα μας χρησιμεύσει για να σταθούμε στα πόδια μας πιο εύκολα; Σας φαίνεται λογικό ή εγώ έχω κάποια βλάβη;