ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κενο....θανατος χωρις λογο...πονος μεγαλος...ελπιδα δεν ξερω που υπαρχει...προβληματα υπαρχουν παντου...παντα ημουν αισιοδοξη..αυτη τη φορα ομως δεν ξερω...μου φαινονται ολα ανουσια...κι αυτο που θα θελα...μια φιλοτιμη αγκαλια το βραδυ για να χωθω μεσα κι οχι να μην φορτωσω τον αλλον με προβληματα...απλα μεσα στη σιωπη να ηρεμησω κι να κοιμηθω χωρις να κλαιω ,να ξυπνησω χωρις να φοβαμαι..ποτε θα ερθεις?εσυ αυτος που κι καλα θα με κανεις να σε ερωτευτω κι θα ειμαστε χαρουμενοι μαζι για οσο παει?χαθηκες στο δρομο?θελεις να σε φωτισω?πες μου τι να κανω.. ας μου δωσει καποιος ενα σημαδι για να συνεχιζω να ελπιζω..για την ζωη..για εμενα...για εσεν οτι θα ερθεις...ενα σημαδι απο την μοιρα..ενα μονο..ενα..