ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι φοιτήτρια και νομίζω πως έχω κατάθλιψη. Δε γνωρίζω τα συμπτώματα, αλλά τον τελευταίο καιρό είμαι αρκετές φορές μελαγχολική, κάνω πολλές αρνητικές σκέψεις, έχω μια αποστροφή προς τη σχολή και το διάβασμα, εγώ που άλλοτε ξημεροβραδιαζόμουν πάνω στα βιβλία. Νιώθω απογοητευμένη από τον εαυτό μου, γιατί οι ακαδημαϊκές μου επιδόσεις δεν είναι όπως θα ήθελα . Ενώ ξέρω ότι πτυχίο θα πάρω με κάποια καθυστέρηση, νιώθω ανεπαρκής και κενή. Φοβάμαι πολύ ότι θα αρρωστήσω από όλο αυτό, ενώ νιώθω ότι στενοχωρώ και τους γονείς μου με αυτή μου τη στάση , γι' αυτό πολλές φορές τους λέω απλά ότι είμαι μια χαρά και μοιράζομαι με τους φίλους μου τους προβληματισμούς μου. Εκείνοι είναι πολύ πιο αισιόδοξοι αν και χρωστάνε τα διπλά και ειλικρινά ζηλεύω τη στάση τους αυτή απέναντι στα πράγματα. Δε ξέρω πώς έφτασα σε αυτό το σημείο. Δεν έχω ιδέα πώς θα ξεκολλήσει το μυαλό μου από όλο αυτό και ενώ βλέπω άτομα που ήταν σε χειρότερη κατάσταση από εμένα να παίρνουν πτυχίο, εγώ συνεχίζω την κλάψα. Ώρες ώρες θέλω να με χαστουκίσω μπας και συνέλθω , γιατί αυτό το πράγμα δεν είμαι εγώ. Είναι ένα ανδρίκελο του εαυτού μου που στερείται λογικής. Έχει κανείς βρεθεί ποτέ σε παρόμοια θέση; Μπορεί κανείς να με συμβουλέψει; Περιμένω τα σχόλια σας και ευχαριστώ οποιονδήποτε μπήκε στον κόπο να το διαβάσει.