ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξαναμπηκαμε σε σχεση, εσυ μου το ζητησες, οταν σε ειδα ξανα μετα απο τοσο καιρο δεν περιμενα να ξαναδεθω κατευθειαν τοσο γρηγορα μαζι σου παρολο που απο την μια πλευρα δεν ηθελα γτ ειχαν γινει πραγματα που ηταν πολυ ασχημα αλλα οτι και αν ειχε γινει 1,5 χρονο τωρα δεν σκεφτομουν ποτε πως θα φτανα σε σημειο να με σταματαει κατι απο το γυρισω σε εσενα ,να σταρφω σε σενα προστευοντας ετσι τον εαυτο μου , Αλλα αυτη την φορα εφτασε στο αζημιωτο. Δεν αντεξαμε πολυ μωρο λιγες βδομαδουλες. Οταν κοιμηθηκαμε μαζι 2 φορες μονο και ξυπνγαμε μαζι ηταν το ομορφο αλλα γυρνοουσες και ελεγες πραγματα που ο Σταθης μου δεν θα ελεγε ποτε οτι και να χε συμβει αλλαξες πολυ σε αυτο , στον τροπο που με αγαπουσες και που θα το δειχνες. Εκλαιγα απο το μπερδεμα τουοτι απο την μια δεν θελω να μαι μμαζι σου γτ αυτο ειναι ακτι που κανονικα εγω δεν θα το δεχομουν να το κανω και απο την αλλη οτι θελω τοσο πολυ να πραγματοποιησουμε καποια απο τα ονειρα που καναμε και να ζησουμε και αλλες ομορφες στιγμες. Τα ηρεμα κοιταγματα στο σκοτεινο σινεμα, οι ανουσιες βολτες, τα λογακια που εγω παντα εννοουσα και επαιρνα στα σοβαρα κι τα πιστευα παρολο που δεν στο δειχνα και δεν στο λεγα. Ηταν μια αντισυμβατικη αγαπη δεν μαρεσε π σε ηθελα γτ οντως δεν ταιριαζαμε και γινο0μασταν μπουρδελο αλλα ειχα ζησει και τοσα μαζι σου που δεν ηεθαλ να σε αφησω η μαλλον δεν ηθελα να βλεπω να με αφηνεις εσυ που εδειχνες παντα οτι ησουν τρελος για μενα και σαν απο τοτε που συμφωνησα να ξαναμαστε μαζι πηρες ακομα περισοσοτερο το δεδομενο. Με σαμποταρησες μια μερα πριν τις εξετασεις μου με εβρισες και με εγραψες εκανες σαν ενας αλλο ανθρωπος και οχι σαν το ατομο που ησουυν παντα μεσα στο ζευγαρι μας. στεναχωρηθηκα τοσο πολυ δεν το πιστευα πως ενα ατομο που λεει οτι με εχει αγαπησει τοσοο πολυ , εχει κανει πραγματα για μενα, κανει ονειρα με μενα στην ζωη του και λεει οτι με θελει γυρναει ακι μου λεει στα αρχιδια μου πουδινεις αυριο , δεν το πιστευα οτι ο οποιοσδηποτε μπορει να κανει κατι τετοιο. Δεν περασα στην σχολη ημουν χαλια , ηταν εξετασεις δραματικης και η φωνη μου απο το κλαμα καλα καλα δεν εβγαινε το πρωι. Οσο ειμασταν χωρια μετ παο καιρο καταφερα να σε ξεπερασω και οταν τα ξαναβρικαμε ενιωθα οτι εχω αλλαξει και δεν θα νιωσω τοσο ασχημα οσο ενιωθα αν συμβει κατι κακο . Αλλα αγαπαω πολ δυνατα και ειμαι σταθερη , δεν πιστευω οτι ξαναβρισκεις ετσι ευκολα την αγαπη γτ κατι τοσο δυνατο δεν ερχετι και ξαναερχεται ειδαλλως δεν ειναι ακτι τοσο σημανικο και βαθυ οσο το παρουσιαζουμαι. ομως εκανα λαθος με πονεσε πολυ . χθες σε χωρησα τελικα δεν κατεληξε οπως πειρμενα παλι μιλησες ασχημα και εγω αποτ ην ατιγμη που αγιιξες τα μαγουλα μου ενιωσα την αναγκη να σε αγκαλιασω. ηταν αρρωστο σε σιχαινομουν και ηδιαζα με αυτο που μου εκανες αλλα ηθελα απο την αλλη να σε αγκαλιασω πριν φυγεις πολυ ωρα.. μπορει να ηταν και η συνηθεια και η ασφαλεια πυο ειχα αποκτησει. Εφυγες δεν μετανιωσες οτι μια στιγμη γι αυτο που εκανες να πεις ενα συγνωμη σαν ο αθνρωπος που ελεγες οτι ειμαι τα παντα για σενα και οτι και να γινει θα σαι εκει δεν εσπασες λεπτο , δεν μπορω να καταλαβω τον λογο που υπαρχει τοση κακια , ζησμε πανεμορφα πραγματικα υπερχοα και δεν το πιστευα ποτε οτι θα εφτανε μεχρι εδω τοσο ασχημα , τοσο αποτροπαια, γυρισα σπιτι και δεν το πιστευα , εξελιχθηκε και αλλιως και εσπασε η δυναμη μου και εγινε χειροτερα, ειχα μουδιασει ολοκληρη, δεν μπορουσα να κουνησω τιποτα, ποδια χερια, σου ξαναστειλα δεν το πιστευα πως δεν γυρνουσες ακομα να μην πεις τιποτα ναι τελειωνει αλλα τελειωσε το σωστα ρε φιλε, πες ενα συγνωμη αναβγωρεισε καποια πραγματα να προοχωρησουμε. Τζαμπα τα ζησαμε ολα αυτα. αλλα εγω τα πα ειπα ολα αυτα κια οτι αν δεν ειχε γινει αυτο θα θελα να μαι μαζι σου εσυ τιποτα, το παιζες κλαιν και τωρα δεν μου χεις στειλει τιποτα , ουτε ενα τηλ , εσυ πως γινεται να μηνπεθαινεις μεσα σου εστω λιγο? χανω τον νρθωπο που θα μιλουσα, το αγορι μου που μου ειχε δωσει εκεινος και ειχε απαιτησει να εχει πρωταρχικο ρολο στην ζωη μου. Σεααπω σε θελω πισω θελω να με παρεις και να μου πεις θελω μια αγκαλια αλλα τιποτα αυτο δεν θα το κανε ο σταθης μου. Αλλα δεν θελω να το κανω παλι εγω . δεν μπορω να καταλαβω πως γινεται να αγαπησες τοσο και να εδωσες τοσο τρανταχτες υποσχεσεις και αν αλλαζεις σε ενα τετοιο σκουπιδι. τα ματια πονανε παο το κλαμα και εχουν γινει τετραπλα μεσα μου ποανω και εχω κ αλλες εξετασεις και καταλβαινω στις προβες οτι τα παω σκατα.. ειμαι πολυ σταθερη και τοι υποσχεη δινω και οτι αισθανομαι εο εννοω και κραται δνε φευγει ετσι απλα. εχασα τον εαυτο η αννα πριν δεν θα επαιρνε ποτε μετα απο κατι τετοιο που μπορει να της ειχες κανει αλλα τωρα σκεφτομαι μεχρι και να σε παρω αλλα ελπιζω σε στιαμγη αδυναμιας να μην το κανω γτ θα με γραψεις και θα πονεσω ακομα περισσοτερο. ειναι σαν να γουσταρεις να το κανεις δεν στματας ποτε. Που ειναι ο ανθρωπος μου? Κολλαω αδικα ειναι σαν να μην αφηνω επιτηδες την δυστιχια να φυεγι απο πανω μου και ανησυχω για σενα για μας γι αυτα που ζησμε και τα σκεφτομαι ολα και κλαιω αδικα. Γιατι? αφου μου φερθηκες τοσοοο ασχημα σε χωρισα, τωρα με γραφεις οταν στα λεγα παλι σκατα ελεγες και εκανες και μου εδειχνες εναν αλλο ανθρωπο γτ σε σκεφτιμαι πρεπει να σε αφησω, αυτο ειναι αρρωστο θελω να νιωθω ζωη ου μεσα και χαρα.