ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν θα τα πω όσο πιο περιληπτικά γίνεται. Ήμουν πρώην χρήστης και τελικά μετά από πολύ αγώνα σε κέντρα απεξάρτησης και μόνος μου, έχει πάνω από μια δεκαετία που είμαι εντάξει. Στα δέκα μετέπειτα "καθαρά" χρόνια, έκανα διάφορα πράγματα. Ένα από αυτά ήταν να τελειώσω γυμνάσιο-λύκειο που τα είχα παρατήσει. Επειδή είχα όνειρο την Ιατρική, έδωσα πανελλήνιες (3 φορές) και τελικά τα κατάφερα να μπω (τώρα σπουδάζω εκεί).Το πρόβλημα τώρα πιο είναι(ακαδημαϊκά τα πάω μια χαρά). Επειδή δεν είμαι στη συνηθισμένη ηλικία σπουδών, είμαι 37, όλοι όπως είναι φυσικό με ρωτάνε: "πως και τέτοια ηλικία εδώ, ξέρεις μεγάλος θα τελειώσεις, τι έκανες πριν έρθεις στη σχολή; με τι ασχολιόσουν; και διάφορα τέτοια". Δεν με ρωτάνε κακοπροαίρετα αλλά έρχομαι σε δύσκολη θέση και στεναχωριέμαι. Στεναχωριέμαι γιατί δεν είναι εφικτό στον καθένα που με ρωτάει να λέω την ιστορία της ζωής μου. Οπότε είτε απομονώνομαι, είτε όταν βλέπω πως η συζήτηση πάει προς τα εκεί να αλλάζω θέμα. Όταν βέβαια δεν μπορώ να το αποφύγω λέω "διάφορα", όχι ψέματα αλλά κι ούτε όλη την αλήθεια.Με στρεσάρει αρκετά η όλη αυτή κατάσταση, συναντάω νέο κόσμο και λέω ωχ, τώρα θα αρχίσουν να με ρωτάνε...Η σχολή δεν με τρομάζει, αυτό όμως με "ρίχνει". Οπότε για δώστε καμιά συμβουλή να δω πως θα το ξεπεράσω.