ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σήμερα το πρωί γυρνούσα σπίτι μου.Θα περνούσα απο τον σταθμό Ακρόπολη του μετρό και σκέφτηκα να κάτεβω εκεί και να κάνω ένα περίπατο μέχρι τον σταθμό στο Θησείο. Λοίπον έχω να πω ότι ήταν φανταστική ιδέα.Πραγματικά. Το είχα ανάγκη να περπατήσω μόνος μου και να χάθω για λίγο στις σκέψεις μου.Το είχα ανάγκη να τα βρω με τον εαυτό μου.Έτσι όπως περπατούσα, πέρασα έξω απο το μουσείο, έξω απο αυτα τα σπίτια που σχολιάζαμε τι κόσμος θα μπορούσε να ζεί εκεί.Πέρασα έξω απο το Ηρώδειο και μέτα άρχιζε να κατηφορίζει ο δρόμος. Για έναν παράξενο λόγο είχε τρομερή ησυχία. Έτσι λοιπόν έφτασα στο "σημείο", το "σημείο μας"..εκεί που σε φίλησα για πρώτη φορά.Παράλληλα ήταν ένας τυπάκος -πλανόδιος μουσικός- με κιθάρα, ντέφι και kazoo. Έπαιζε ένα τραγούδι, δεν γνώριζω ποιό ήταν αλλά μου θύμιζε σε στυλ το "wish you were here". Κοντοστάθηκα και κοιτούσα την ακρόπολη. Ο ήλιος έδινε ένα τόσο φωτεινό πράσινο χρώμα στα δέντρα και στο γρασίδι και τα σύννεφα απο πίσω να σχηματίζουν γραμμές και να κινούνται γρήγορα. Και τότε "all these memories come rushinglike feral waves to your mind". Το τραγόυδι του πλανόδιου τελείωσε και κάτι μου έλεγε να φύγω απο εκεί, να γυρίσω γρήγορα σπίτι γιατί έχω δουλειές να κάνω... ενώ ήθελα να κάτσω κι'άλλοΜέσα μου όμως θυμήθηκα αυτό που μου είπες χθές : http://www.youtube.com/watch?v=KXcsoOxS428#t=17Και αποφάσισα να κάτσω και να απολαύσω το τοπίο.Πήγα κάθησα οκλαδόν πάνω στο πεζούλι έτσι όπως καθόμασταν μαζί. Κάθησα λες και σε είχα απέναντί μου, όπως εκείνο το βράδυ.Έπειτα προχώρησα προς τον ηλεκτρικό και πήγα σπίτι μου.ΥΓ 1 θα μου λείψουν οι βόλτες μας στην Αθήνα και στην Πλάκα.ΥΓ 2 Αν δεν είστε καλά μέσα σας να κάνεται βόλτες μόνοι σας για να ηρεμήσετε και είναι ένας καλός τρόπος για να σκεφτείτε και να κάνετε διάλογο με τον εαυτό σας.Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.