ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε που με κοιτάς παιχνιδιάρικα, καίγομαι και λιώνω, σκάω απ' τις επικίνδυνες θερμοκρασίες και εκτοξεύομαι... και καθώς πετάω στον ουρανό, συνειδητοποιώ πως είμαι μόνος μου, έχω ξεχάσει να σε πάρω μαζί μου... και σκάω κάτω σα το καρπούζι και σε βλέπω να κλαις... και γίνομαι ένα με το χώμα, σπόρος νεκρός που αν τον βάλεις στο στόμα σου πικρίζει, μα με δυο σου δάκρυα ξαναγεννιέμαι και γίνομαι άνθρωπος ζεστός να σε κοιτάει με όλο το πάθος του κόσμου.Ύστερα... ποιος ξέρει τι έγινε ύστερα... μια άλλη ιστορία ξεκινά με τους ίδιους πρωταγωνιστές, μα δεν μπορώ να την διηγηθώ, πνίγομαι από λυγμούς, λίγο χαράς, λίγο λύπης.Δυο λέξεις μόνο βλέπω γραμμένες στην άμμο.Η μία λέει Αγάπη και άλλη Μοναξιά.Σα μικρό παιδί (όπως νιώθω), θα κάνω γιουβαρλάκια στην άμμο να μπερδέψω τις λέξεις, να μείνει η αγάπη να κάνει παρέα στην μοναξιά.Αν δεν τα καταφέρω να σταματήσω, θα προχωρήσω πιο κάτω στην θάλασσα, θα πλυθώ με νερό και αλάτι να ξύσει τις πληγές και θα κολυμπήσω στα ανοιχτά, η ρουφίχτρα δεν με τραβάει πια, να βρω όμορφα τοπία. Κάθε στάση και ένα όνειρο και ας μην έκανα σε κάθε όνειρο στάση. Σε εσένα όμως, το μεγαλύτερο απ' όλα τα όνειρα, έκανα στάση και προσπάθησα να σε πιάσω, προσπάθησα με ότι έχω, έβαλα το καλύτερο δόλωμα, γαρίδες που σ' αρέσουν, μα γύλος αποδείχθηκες, με χρώματα γεμάτος που τα λαχταράς, μα γλυστράει ο άτιμος -όπως γλυστράνε τα μάτια μου στον λαιμό σου- και μένεις κάτω απ' το νερό να τον κοιτάς. Έχω πολλά να βρω, πολλά να ασχοληθώ να σωθώ, πάντα όμως πίστευα πως με χρώμα η ζωή έχει πετύχει τον στόχο της. Πιάσε το μπουκάλι, βάλε και λίγο φρούτο, βάλε ρέγκε σιγά να παίζει και έλα να σου πω την συνέχεια της ιστορίας.