ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Όταν πήγαινα σχολείο ήμουν "θύμα" του bullying. Όχι μόνο εγώ, αρκετά παιδιά. Μας κοροϊδευαν, μας έσπρωχναν, μας πέταγαν τα πράγματα κάτω, μας απειλούσαν, μας έφτυναν, μας έσπαγαν πράγματα κλπ. Όλα αυτά έγιναν κατά τη διάρκεια του Γυμνασίου και του Λυκείου. Κάποια από τα παιδιά ήταν προβληματικά άτομα ενώ άλλοι απλώς μας πείραζαν λίγο, και για να είμαι ειλικρινής και δίκαιος υπήρξαν φορές που μας προσέγγιζαν φιλικά, μιλούσαμε αλλά απλά εμείς δεν μπορούσαμε να ενταχθούμε. Υπήρχαν παιδιά που ξέσπασαν σε κλάμματα η σηκώθηκαν και έφυγαν από το μάθημα από το πολύ πείραγμα. Συνήθως στοχοποιούνταν άτομα που ήταν παράξενα εμφανισιακά, ντροπαλά και αντικοινωνικά.Στο Πανεπιστήμιο φυσικά δεν συνεχίστηκε κάτι τέτοιο αλλά παρατήρησα κάτι άλλο. Είχα δυσκολίες στο να κάνω φίλους και φυσικά για κοπέλα ούτε λόγος. Δεν με κοροϊδευε κανένας, ούτε μου πέταγαν τα πράγματα και ακόμη και όταν συμμετείχα στις παρέες ένιωθα ότι δεν ήμουν "συνδεδεμένος" με κανέναν. Δεν είναι ότι δεν μου μιλάγανε, αλλά δεν μου "έδιναν" και τίποτα. Κάπου εκεί συνειδητοποίησα ότι κάτι δεν πάει καλά με εμένα. Ίσως παραήμουν εσωστρεφής και αντικοινωνικός, σίγουρα παραήμουν ευαίσθητος και αυτό με είχε κρατήσει πίσω. Όταν τα άλλα παιδιά μάθαιναν να εντάσσονται σε κοινωνικές ομάδες εμείς την είχαμε δει διαφορετικοί και ότι μας φταίνε όλοι οι άλλοι. Όταν τα άλλα παιδιά κυνηγούσαν τη ζωή τους εμείς ζούσαμε στον μικρόκοσμό μας που όλα τα φυσιολογικά και υγιή πράγματα δεν μας αφορούσαν και τα σνομπάραμε. Όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια...Πλέον είμαι 30+ και δεν έχω καμία σχέση με τον 18χρονό εαυτό μου. Για να πω την αλήθεια αν με γνώριζα όπως ήμουν τότε και εγώ θα με πείραζα και σίγουρα δε θα με έκανα παρέα. Δε λέω, υπάρχουν και μαλάκες στο σχολείο, παιδιά βιαία και μελλοντικοί φυλακόβιοι. Αλλά η αλήθεια είναι ότι εμείς είχαμε το πρόβλημα και όχι οι άλλοι. Εμείς δεν ξέραμε να επικοινωνήσουμε με τους άλλους, είχαμε αδύναμες προσωπικότητες και γινόμασταν αντιπαθητικοί και περίεργοι. Έχω φίλο που δεν έχει αλλάξει ακόμη και σήμερα, και συνεχίζει να αντιμετωπίζει τρομερές δυσκολίες στις κοινωνικές του σχέσεις και του φταίνε πάντα οι άλλοι. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι το bullying έχει δύο πλευρές και με το να θυματοποιούμε τα περιθωριακά παιδιά δεν τους δίνουμε τα εφόδια που θα χρειαστούν αργότερα στη ζωή για να πάρουν αυτά που θέλουν. Καλό είναι να ρίχνουμε και καμιά ματιά στον καθρέφτη, δεν φταίνε πάντα οι άλλοι...