ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αδιέξοδο. Είναι η λέξη, που χαρακτηρίζει τους τρεις τελευταίους μήνες της ζωής μου. Αυτή η λέξη, που συνήθως πιάνεται χεράκι χεράκι με ολόκληρη παρέα συναισθήματων. Από αυτά τα "ωραία", τα βαριά, τα ικανά να σε φτάσουν εν μία νυκτί μέχρι την πόρτα μιας μικρής κατάθλιψης.Είναι αυτό που ξυπνάς ένα πρωί και συνειδητοποιείς, πως ένας άνθρωπος μπορεί να σε κάνει να αναθεωρήσεις πολλά πράγματα στη ζωή σου. Και δεν ξέρεις αν είναι για καλό ή για κακό. Δεν ξέρεις καν αν είναι καλό το timing. Δεν ξέρεις τελος πάντων πόσα μπορείς και θέλεις να θυσιάσεις.Ήρθες ξαφνικά. Εκεί που δεν το περίμενα. Που δεν το περίμενα, ότι μπορώ να αισθανθώ έτσι για άλλο άνθρωπο. Και αισθάνομαι τόσο ευάλωτος. Δεν ξέρω πώς να το διαχειριστώ. Είναι στιγμές που ταυτίζομαι τόσο πολύ μαζί σου, που φοβάμαι. Φοβάμαι, ότι θα πληγώσω ανθρώπους. Αν δεν το έχω κάνει ήδη...Συγγνώμη για την αμηχανία. Συγγνώμη, που ενώ ξέρω ότι είναι πάνω και από τους δυο μας, συνεχίζω να επιμένω. Να επιμένω να σε κάνω να νιώθεις άβολα.Κάθε φορά, που θα κοιτάζω μες στα μάτια σου, να ξέρεις πως κάτι θα σιγοκαίει μέσα μου...