26.1.2014 | 03:47
cliche
Εκεί που ξάπλωνα μου την βάρεσε.. συνηδητοποίησα πως σαν σήμερα πριν ένα χρόνο άρχισε να γκρεμίζεται ο κόσμος μου. οικογενειακά οικονομικά, ερωτικά. Σαν σήμερα πριν ένα χρόνο μπήκα στην μιζέρια. Γιατί; Κλισέ, για έναν άντρα. Σε άφησα, σε κυνήγησα, σε βρήκα, σε έχασα. Ένα χρόνο μετά τα οικονομικά τα συνήθισα, τα οικογενειακά (προσωρινά έστω) τα αντιμετώπισα. Έμεινες εσύ. Έσυ αφού με ρίμαξες σκας με το χαμόγελο στα χείλη και εγώ ακόμα ανησυχώ για εσένα κλαίω για τισ μαλακίες που μου έκανες. ΄Αρχισες πάλι ν μην με χρειάζεσαι επομένως και να με ξεχνάς. Είμαι 19. Έχασα έναν χρόνο από την ζωή μ για εσένα, σου έδωσα τ πάντα... Δεν με χρειάζεσαι ουσιαστικά οπότε ούτε και πρέπει να ανησυχώ για εσένα. Κακό σκυλί ψόφο δεν έχει. Προτεραιότητα μου γίνομαι ξανά εγώ. Μετά απο 4 χρόνια δικής σου αποκλειστικότητας τώρα σε "διώχνω". Προτεραιότητα θα έχω εγώ. όχι δεν θα σε ξέχασω. Ναι θα έχω στιγμές αδυναμίας και νύχτες με δάκρυα. Όμως θα χαμογελάω, θα φιλάω, θα αγαπάω, θα αγκαλίαζω, θα διαβάζω!! θα χορεύω, θα τραγουδάω και θα συνεχίζω να πιστεύω σε εσένα, στον άνθρωπο που νόμιζα πως ήσουν, θα ελπίζω, θα ζωγραφίζω και θα είμαι ρομαντική! Και τα κομμάτια που άφησες πίσω σου θα τα δώσω όλα σε ανθρώπους που αξίζουν. Και όταν στερέψουμε πληγή μου θα έρθω να σε βρω να σε κερδίσω από την αρχη όχι αυτό που έγινες. αυτό που ήσουν. Λέω τέλος στον πόνο και στην μιζέρια. Εδώ και τώρα. Τέλος. Σ αγαπώ.