ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Χθες είπα στην αδερφή μου ότι είμαι αμφισεξουαλική. Δεν θα της το έλεγα ακόμη αλλά με ρώτησε τι συζητούσαμε τόση ώρα με μια φίλη μας και όταν απάντησα ότι θα της πω όταν θα θέλω με ρώτησε αν πρόκειται για την σεξουαλικότητά μου. ''το ήξερα'' μου είπε. Βασικά μερικές φορές είχε σκεφτεί ότι μπορεί να μαι γκέι. Κι άλλες της έφευγε απ το μυαλό...όταν είχα κάποιο αγόρι ας πούμε. Η αλήθεια είναι πως πέρασα 7 χρόνια στη ντουλάπα (για όσους δεν ξέρουν είναι η έκφραση που χρησιμοποιούμε όταν κάποιος δεν έχει αποκαλύψει την σεξουαλική του ταυτότητα-έστω στον εαυτό του). Και πράγματι τα πρώτα 4 χρόνια (περίπου στα 12 με 16 μου) όπου ήμουν ερωτευμένη με εκείνη την κοπέλα, δεν ήθελα καν να σκέφτομαι ότι παίζει να μαι λεσβία...δεν είχα καν επίγνωση του φάσματος της σεξουαλικότητας τότε. Μαύρα μεσάνυχτα για την ακρίβεια και πόσο φρικιό παίζει να ένιωθα σκεπτόμενη ότι έχω αισθήματα για κορίτσι;...αλλά είχα βρει λύση, αφού δεν μπορούσα να το χειριστώ θα το αγνοούσα για το υπόλοιπο της ζωής μου. Δεν θα το έλεγα ποτέ σε κανέναν, θα έβρισκα ένα αγόρι και θα έκανα οικογένεια και κανείς δεν θα το καταλάβαινε....χαχαχα τι σκέφτεται ένα απελπισμένο και φοβισμένο 13χρονο. Αλλά πραγματικά ήταν 4 χρόνια που ήμουν τρομοκρατημένη κι ένιωθα απαίσια για τον εαυτό μου...Αν ήξερα θα ήταν αλλιώς...ότι υπάρχουν πολλοί σαν κι εμένα ή περίπου σαν κι εμένα εν πάση περιπτώσει...οι QUEER δηλαδή οι ''όχι στρέιτ''.Μετά ξαφνικά στα 17 κόλλησα μ ένα αγόρι και ήμουν σίγουρη ότι νταξ πάλι καλά είμαι στρέιτ τελικά! όχι μπάι ξέρω γω μιας κι ενδιαφέρομαι και για τα 2. Όχι, έπεισα τον εαυτό μου ότι ήταν μα φάση και τέλος. Χαχα έλεος. Μου την είχαν πέσει και 3-4 κορίτσια σε κείνη τη φάση και δε μου έβγαινε οπότε λέω νταξ τη γλιτώσαμε.Μέχρι που πέρισυ στα 19 αποφάσισα να σταματήσω να λέω ψέματα στον εαυτό μου και ψάχτηκα λίγο τα kinsey scale test λίγο που ήμουν έτοιμη πια ν αντιμετωπίσω τη σεξουαλικότητά μου όποια κι αν θα ήταν. Κατέληξα μάλλον μπάι και γι αυτό μέχρι να σιγουρευτώ δεν θα το έλεγα στον πατέρα και την αδερφή (βδγ πιο εύκολα το λέω στο μπαμπά)Κρατιέμαι όμως μέχρι να το ξεκαθαρίσω μέσα μου. Κάποιοι στενοί φίλοι ξέρουν ...Σε κάποιους άλλους κωλώνω αρκετά να το πω. Τώρα που το αποδέχτηκα εγώ όλα είναι πιο ωραία. Σταμάτησε ο πόλεμος που γινόταν μέσα μου! peace! επιτέλους!Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι οι queer είναι περισσότεροι απ όσους νομίζουμε. Μπορεί κι εσύ που διαβάζεις τώρα και νομίζεις ότι είσαι στρέιτ μια μέρα ξαφνικά ΟΥΠΣ...χωρίς προειδοποίηση να σε έλξει το ίδιο φύλο. Και μπορεί ποτέ ξανά. Αλλά έτσι κλειστόμυαλοι που είμαστε ακόμη σ αυτή τη χώρα θα το καταπιέσουμε όπως έκανα κι εγώ μικρή κι όπως καταπιεζόμαστε και κάνουμε μια δουλειά που δε μας αρέσει κτλ ας μην το πάω μακριά αρκετά μακρηγόρησα . Αλλά γιατί να υπάρχουν κι όλας αυτές οι ταμπέλες? Γιατί να πρέπει να είναι θέμα ότι κάποιοι δεν είναι ''φυσιολογικοί''? Ποιος στο διάλο καθορίζει το φυσιολογικό πλέον? Είναι φυσιολογικό δηλαδή να πηγαίνουμε στον πόλεμο και να σκοτώνουμε κόσμο, να έρχονται οι πρόσφυγες για βοήθεια κι εμείς να τους σπρώχνουμε περισσότερο στο βούρκο...είναι φυσιολογικό να μπορούμε να χειριστούμε όλο το μίσος και την κακία που υπάρχει σε κάθε έναν από εμάς αλλά όχι την αγάπη?Θα κλείσω με μια φράση που μπήκε στον τάφο ενός στρατιώτη:>