ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ας τα πάρω από την αρχή. Έφυγα στην αρχή του '16 στην Αγγλία για δουλειά, πρώτη φορά στο εξωτερικό στα 25 μου. Από την πρώτη μέρα, γνωρίζω έναν άντρα, ίδια ηλικία, από Αμερική, που ζει κι εργάζεται χρόνια εδώ. Από αυτές τις γνωριμίες που ανταλλάσσετε fb και δεν περιμένεις κάτι σοβαρό. Ε, λοιπόν, για να μην τα πολυλογώ, αρχίσαμε να βγαίνουμε ραντεβού, να γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο, να θέλουμε να περνάμε όλο και περισσότερο χρόνο μαζί. Από πλευράς μου ολίγον τι συγκρατημένη, αυτός έδειχνε λίγο παραπάνω ενθουσιασμό. Αλλά αποφάσισα να αφήσω τον εαυτό μου ελεύθερο και να το απολαύσω. Μάλιστα, επειδή σε λίγο καιρό θα έφευγα σε άλλη πόλη από τη δική του γιατί η εταιρία μου θα με έστελνε εκεί, αναγκαστήκαμε να κάνουμε από τον πρώτο μήνα την κουβέντα της σχέσης από απόσταση και της αποκλειστικότητας. Έδειξε μεγάλη επιθυμία να το προσπαθήσουμε και να μείνουμε σε αποκλειστική σχέση. Όλα καλά.Μέσα στην φάση του να γνωρίσουμε ο ένας τον άλλο, μου εξομολογήθηκε κι ότι στα 20 του παντρεύτηκε την τότε κοπέλα του, κυρίως για λόγους βίζας και ότι χώρισαν τέλη του '13 ενώ το διαζύγιο βγήκε τον Αύγουστο του '15. Αιφνιδιάστηκα αλλά εκτίμησα την ειλικρίνειά του. Λίγες μέρες πριν, λοιπόν, μου λέει ότι έχει να πάει για δουλειά το σκ (διοργανώνει events) σε μια άλλη πόλη. Δεκτόν. Αλλά όλο το σκ δεν επικοινώνησε καθόλου κι εγώ δεν ήθελα να είμαι πιεστική, του έστειλα μόνο ένα "ελπίζω να πηγαίνει καλά το event, xx" στο messenger και δεν το διάβασε ποτέ γιατί ήταν offline όλο το σαββατοκύριακο. Το ένστικτό μου μου έλεγε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Μες τα χίλια σενάρια που έκανα με το μυαλό μου, έκανα την κατινιά να τσεκάρω το instagram της πρώην του και είδα ότι είχε ανεβάσει το Σάββατο μια φωτογραφία από την πόλη που μου είπε αυτός ότι θα δουλεύει με δύο χέρια, ένα αντρικό (σχεδόν σίγουρα δικό του) και ένα γυναικείο να κρατάνε κουτάλια και στη μέση ένα μπωλ παγωτού. Εν ολίγοις, κόμπος στο στομάχι και απογοήτευση. Άρχισε να περνάει από το μυαλό μου ότι δεν χώρισε ποτέ αλλά από την άλλη γιατί να μου μιλούσε για τον γάμο του αν ήθελε να το κρύψει;Μίλησα εν τέλει μαζί του στο τηλ, ήμουν πολύ ψύχραιμη, δεν είπα τίποτα, δεν άφησα να φανεί το παραμικρό, απλώς επιβεβαίωσα το όνομα της πόλης, μου είπε ότι πέρασε βαρετά αλλά η πόλη ήταν όμορφη και για την έλλειψη επικοινωνίας είχε σα δικαιολογία ότι το κινητό του φέρεται περίεργα, έχανε γρήγορα μπαταρία και ήθελε να κρατάει όση μπορούσε για την ώρα της δουλειάς γιατί του ήταν απαραίτητο. Μου είπε ότι του έλειψα και τα συναφή.Και τώρα είμαι στο δίλημμα: να τον "ξεμπροστιάσω", κάνοντας τον εαυτό μου να φανεί και παρανοϊκή μέσα σε όλα που μπήκα και έψαξα την πρώην ή να του δώσω περιθώριο να δω αν θα μου μιλήσει για αυτό την επόμενη φορά που θα βρεθούμε από κοντά (κι ως τότε να μην θίξω το θέμα); Κι αν δεν το θίξει, τι; Θα μπορούσαν απλώς να είχαν βρεθεί ως φίλοι. Θα μπορούσαν όμως να είναι κι ακόμα μαζί και να το παίζει διπλό ταμπλώ. Δεν τον ξέρω τόσο πολύ για να του έχω αμέριστη εμπιστοσύνη αλλά θέλω να έχω και πίστη πως ό,τι ζήσαμε δεν ήταν ψέμματα...