ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Λοιπόν,έχω πρόβλημα.Εγώ και ο εγωισμός μου δηλαδή,Ας τα πάρω όμως λίγο από την αρχή για να καταλάβετε για τι μιλάω.Όλα ξεκίνησαν στο τελείωμα της γ'λυκείου ακριβώς μετά τις πανελλήνιες.Είχα έρθει πολύυυ κοντά με έναν συμμαθητή μου όλη τη χρονιά,καθόμασταν μαζί στα περισσότερα μαθήματα και μιλούσαμε πολύ..ανακαλύψαμε σιγά σιγά πολλά κοινά από αγαπημένο βιβλίο μέχρι κοινές κοσμοθεωρίες.Μέσα στη μαυρίλα της Γ'λυκείου εγώ είχα εκείνον κάποια 45' της μέρας να μου φτιάχνει τη διάθεση,να με ακούει όπως δεν με είχε ακούσει κανείς για πολύ καιρό,να ανυπομονώ να πάω σχολείο για να δω αυτόν έστω και για λίγο και μετά να πάω να κλειστώ πάνω από ένα βιβλίο για το υπόλοιπο της μέρας.Είχα αρχίσει να νιώθω πράγματα πρωτόγνωρα για αυτό το πρόσωπο,μια μικρή ηλιαχτίδα στη μέρα μου.Λόγω φόρτου διαβάσματος ,κάνω να τον δω αρκετό διάστημα,αφοσιώνομαι και εγώ στα μαθήματααα...Περνάνε λοιπόν οι πανελλήνιες και έρχεται το καλοκαίρι,από τα πιο ωραία που έχω ζήσει εως τώρα.Με το παιδί αυτό βρισκόμαστε ξανά,λόγω μιας θεατρικής και μιλάμε ακόμη πιο πολύ,ερχόμαστε ακόμη πιο κοντά.Μου εξομολογείται όσα νιώθει,αντίστοιχα και εγώ.Ερωτεύτηκα πρώτη φορά τόσο έντονα στα 18 μου.Ο χρόνος μαζί του ήταν τέλειος και ζήσαμε τόσα πολλά σε 2 μήνες,που ήθελα τόσο πολύ να συνεχιστεί...ΜΑ,βγαίνουν οι βάσεις των σχολών,εγώ περνάω σε άλλη πόλη και πάω.Το αφήνουμε ως έχει,καμία συζήτηση τίποτα,το αφήσαμε να κυλίσει μόνο του και χάθηκε.Καθώς μιλάμε για άλλες ζωές.Περνάει ένας χρόνος λοιπόν με ελάχιστη επαφή μεταξύ μας,κανα μήνυμα μια στο τόσο έτσι για το γαμώτο,ο καθένας στις ζωή του.Αυτός βρίσκει κοπέλα,όπως και εγώ κάποιον άλλο.Η κατάσταση θεωρήθηκε λήξαν.Η επαφή χάθηκε εντελώς.ΚΑΙ φτάνουμε στο παρόν,ένα χρόνο μετά το πρώτο έτος και 2 χρόνια μετά το καλοκαίρι των πανελληνιών και όλων αυτών που ζησαμε.Εγώ ξανα μετακομίζω πίσω στην πόλη μου (για λόγους που δεν αφορουν αυτη τη στιγμη)και ξαναείμαιι κοντά του.Επανασυνδεόμαστε,αλλά σε φιλικότατο επίπεδο,βγαίνουμε μιλάμε,μου λέει τα προσωπικά του με την κοπέλα του (τα έχουνε ακομα,εγώ χώρισα)ΟΛΑ ΚΑΛΑ θεωρητικά.Μα στην πράξη,εγώ νιώθω χάλια,εγώ νιώθω τόσα πολλά για αυτόν,ο μόνος που ερωτεύτηκα ποτέ ο μόνος που με έκανε να νιώσω κάτι.Δεν αντεχω να τον βλεπω με καποια αλλη και μου τη σπάει που δεν είμαι εγω αυτη.Δεν καταφερα να προχωρησω παρα κατωω.ΚΑΙ το αδιεξοδο που βρισκομαι ειναι καπου εδω ,τον αγαπώ,τον αγαπώ πάρα πολύ..η σύνδεση που έχω μαζί του είναι τόσο σπάνια για μένα που θα έκανα τα πάντα για να την κρατήσω,τα αισθήματα μου είναι πολύ δυνατά ΑΛΛΑ με την κοπέλα που ειναι μαζι τωρα τα πανε καλα,δειχνει καλα...δεν θα ηθελα να του το χαλασω αυτό για κανεναν λόγο.Οπότε το βρίσκω άτοπο να κάνω κάποια αποκαλυπτική κίνηση,δεν θελω να μπει σε σκεψεις που να καταληξουν να τον χασω τελειως απο τη ζωη μου.Οσο είναι μαζί δεν θα κάνω τίποτα,δεν μπορώ απλά ίσως καταλήξω να καταπίνω συναισθήματα για πολύ καιρό και αυτό δεν ξέρω σε πόσα καλά θα οδηγήσει.Μαλλον σε κανενα αλλα,δεν θελω να μην ειμαι κοντά του εστω και ως friendzone ,τον αγαπω απιστευτα.ΑΥΤΑ,ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ