ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Με λένε Σπύρο! Κατάγομαι από ένα μικρό χωριό. Είμαι στα 28 στα 1,83 με γαλανά μάτια, μελαχροινός και αρκετά εμφανίσιμος πιστεύω! Η κατάσταση στα προσωπικά έχει ξεφύγει εντελώς. Θα αναφέρω μερικά μου βιώματα γιατί είναι το μόνο θέμα - ζήτημα που δεν προχωράει καθόλου από την εποχή που απολύθηκα από το στρατό! Μου έχουν τύχει κάποιες λιγοστές περιπτώσεις αλλά είτε λόγω κακού timing είτε λόγω αδιαφορίας για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν έγινε κίνηση. το χωριό στο οποίο ζω ο κόσμος εδώ πέρα είναι κακός και ο ένας θέλει να φάει τον άλλο! Άσε που οι γυναίκες είναι τρομερά εξωστρεφείς και το παίζουν πολύ ιστορία και lifestyle φάση.. Θα μιλήσω για το πιο πρόσφατο παράδειγμα που έχω στα κιτάπια μου. Ήταν με μία κοπέλα που είχαμε πολύ καλή επαφή παλιότερα και με τα χρόνια και λόγω μιας σχέσης που έκανε χαθήκαμε! Πριν περίπου 2 χρόνια τυχαιά βρεθήκαμε σε ένα μαγαζί και είδα ότι υπήρξε ξανά μία σπίθα και το ενδιαφέρον δε χάθηκε. Βέβαια δεν είπαμε τίποτα. Υπήρξαν εκατέρωθεν βλέμματα και σε άλλα μέρη αλλά δε προχώρησε τότε. Λίγα βράδια νωρίτερα μετά από σκέψη σκέφτηκα να της στείλω ένα μήνυμα με το οποίο κατέστησα σαφές πως ήθελα να βρεθούμε να μιλήσουμε αλλά παράλληλα ήμουν και ευγενικός.. Το εν λόγω μήνυμα διαβάστηκε αμέσως αλλά απάντηση δε πήρα μέχρι στιγμής περίπου μία εβδομάδα μετά! Θέλω να μου πείτε φταίω εγώ για όλα αυτά που συμβαίνουν ? Ή απλά το γυναικείο φύλο τα έχει παίξει? Τι θέλουν πια? Σε αυτή την ηλικία κάθονται μερικοί δικοί μου άνθρωποι και μου λένε λέξεις όπως υπομονή που για εμένα δεν υπάρχει και πως το καλό αργεί να γίνει ή το άλλο ότι τα καλύτερα έρχονται από εκεί που δεν τα περιμένεις! Γιατί λοιπόν δε τα βλέπω εγώ όλα αυτά?