ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

εχθες μετα απο 4 μηνες αγγιξα αντρα. φιλιομασταν για 5-10 λεπτα και μετα του ειπα "αντε χαρηκα που σε γνωρισα παω για υπνο τωρα"οκ δεκτο. καμια πνευματικη επαφη. δε γουσταρα παραπανω. αλλα το θεμα ειναι πως δεν το εκανα καν γιατι το ηθελα. το εκανα σαν μαστιγωμα. ετρεξα στο δωματιο μου και αρχισα να γραφω για τον κοντο παλι.Σημερα βγηκα με εναν ονειρικο αντρα. ψηλο με μουσι, ταττοο, γλυκο, χαμογελαστο με χιουμορ κλπ κλπ και οκ νταξει γαμα το αυτο. Μου αρεσει σαν ατομο. και εκεινου του αρεσω. υπαρχει ενα πνευματικο υποβαθρο. παει καπου.Δεν καταλαβαινω λοιπον το πως γινεται να χαμογελαω για 10 λεπτα εφοσον χωριστηκαμε στο μετρο, μετα να σκεφτομαι "να ενας αντρας που μπορω να ερωτευτω. ο ερωτας με ερωτα περναει" να σκεφτομαι στην συνεχεια πως επιτελους τελειωνει το μαρτηριο της πηνελοπης που περιμενει τον μαλακισμενο τον μητσο ο οποιος ενας θεος ξερει ποιο κοντοπουτανο πηδαει αυτη τη στιγμη ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΑΝΤΑΖΩ ΣΤΟ ΚΛΑΜΑ. ΕΓΩ. ΠΟΙΑ? ΕΓΩ!ΠΟΥ ΚΛΑΙΩ ΜΟΝΟ ΑΜΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΑΙΟΝ ΚΙΝΓΚ.ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΓΝΩΡΙΣΑ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΜΕ ΒΛΕΠΕΙ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΓΑΜΑΤΑ ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΕΠΕΙΔΗ ΠΕΘΑΙΝΕΙΣ ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΡΕ ΦΙΛΕ. ΓΙΑΤΙ? απλα δε με καταλαβαινω. απλα.