24.4.2013 | 19:37
Δε με νοιάζει πια αν ένιωσες ή όχι κάτι για μένα
...δεν έχει τόση σημασία, μετά από τον τρόπο που μου συμπεριφέρθηκες. Αν έχεις το θεό σου όμως, κι αν δεν τον έχεις, αν έχεις κάποια ψήγματα εντιμότητας και ανθρωπιάς μέσα στην ψυχή σου...πες μου την αλήθεια. Τώρα, που είμαι ήρεμη, που έχω ένα δικό μου άνθρωπο δίπλα μου, που νιώθω ότι μπορώ να αντιμετωπίσω τα πάντα. Πες μου πώς ξεκίνησε όλο αυτό...τί έγινε από την αρχή μέχρι σήμερα. Δεν καταλαβαίνεις; Δε με νοιάζει πλέον να "εισβάλλω" στην καρδιά και τον κόσμο σου...θέλω μόνο να ηρεμήσει η δική μου, να βάλω σε μια τάξη τη ζωή μου...να ζήσω αξιοπρεπώς. Μη χαραμίζεις άλλο από τη ζωή μου, ακόμη κι αν νομίζεις πως δε μου αξίζει να ζήσω, εγώ ξέρω την αξία μου καλύτερα από όλους εσάς, ξέρω τί είμαι ικανή να καταφέρω, μόλις το αποφασίσω...ποτέ δε ζητούσα να με επαινούν, δεν ανεχόμουν όμως και τις προσβολές. Έχω δικαίωμα να γνωρίζω...η αλήθεια κουβαλάει τη λύτρωση...εκεί που ο θάνατος επαιτεί για ζωή...ο εγωισμός έχει ήδη εκπνεύσει... προτού ανασάνει το οξυγόνο της ελευθερίας...Σκότωσέ με αντί να με μαχαιρώνεις πισώπλατα...κι εγώ θα βρω τη δύναμη να σηκωθώ. Όσες φορές κι αν έχω πέσει, πάντα τη βρίσκω...μεγάλη υπόθεση το ένστικτο της αυτοσυντήρησης...