ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

έχω αυτή την αίσθηση ότι δεν ανήκω κάπου πλέον, μεγάλωσα σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας όπου ένιωθα ότι με τον κόσμο δεν είχα κάτι κοινό, σπούδασα σε μια από τις δύο μεγάλες πόλεις έκανα ισχυρές φιλίες στη σχολή, μετα τη φοιτητική ζωή όμως προφανώς το διαλύσαμε καθένας τράβηξε το δρόμο του, στη συνέχεια έφυγα εξωτερικό σε πρωτεύουσα όλα καλά κόσμος κουλ σχέσεις επιφανειακές όμως κόσμος να έρχεται και να φεύγει, αποφάσισα να γυρίσω Αθήνα, νιώθω ότι δεν ξέρω κανέναν, έχω αλλάξει, δεν ταιριάζω στην ελλάδα? αλλά και το εξωτερικό ποτε δεν το ένιωσα πατρίδα, νιώθω ότι δεν ταιριάζω πουθενα παντού είμαι ξένη, λεω να δωσω χρονο κ αν δε νιωσω να δενω να φύγω παλι καπου στην Ευρωπη, πολυ φοβαμαι ότι αυτο το χασιμο θα συνεχισω να το νιωθω, δεν ξερω πως να το λυσω αν φταιω εγω με τις επιλογες μου ή ο χαρακτήρας μου ειναι φευγατος, εχω κουραστεί κι εχω βαρεθει δεν ξερω αν φταιει η κριση για ολα αυτα βλεπω φιλους να νιωθουν κατι παρομοιο, αλλα δε μου αρεσει να ριχνω ευθυνες σε εξωγενεις παραγοντες... αφιερωμενο σε ολους τους συγχρονους μεταναστες