ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
7.7.2014 | 17:37

Δε σε έχω δει μα σ'αγαπώ τόσο πολύ!

Αυτό που ζω είναι όντως μαγικό.Όταν το έμαθα δεν το πίστευα.Κρατούσα στα χέρια μου το τεστ με τον σχηματισμένο σταυρό και το χαμόγελο είχε κολλήσει στο πρόσωπό μου.Πήγα στη δουλειά και ήθελα να φωνάξω σε όλους ότι είμαι πολύ τυχερή γυναίκα γιατί χωρίς καθόλου κόπο και προσπάθεια περιμένω το πρώτο μου παιδάκι. Τόση ευτυχία... Περάσανε 2-3 βδομάδες και εμφανίστηκαν τα πρωτα συμπτώματα.Ναυτίες, αναγούλες,δυσπεψία,υπνιλία,πονοκέφαλοι.Παρακαλούσα να κάνω εμετό για να ηρεμήσει το στομάχι μου ετσι για λίγο.Λίγες φορες μου έκανε την χάρη.Έπιανα την κοιλια μου και έλεγα "χαλάλι σου,εσύ να είσαι καλά και ας βγάλω ολη την εγκυμοσύνη στο κρεβάτι". Και κάθε μήνα,πριν την επίσκεψη στον γιατρό οι ίδιες αγωνίες και τα ίδια άγχη.Θα είναι όλα καλά; Θα έχει αναπτυχθεί αρκετά; Θα ακούσω την καρδούλα του; Τι ήχος μαγικός! Μουσικη ακούγεται κάθε φορά στα αυτιά μου αυτό το τουκ τουκ.Γυρνώντας στο σπίτι από κάθε επίσκεψη στο γιατρό χαζεύω τις φωτογραφίες από τον υπέρηχο.Καθόμαστε με τον συντροφό μου αγκαλιά και τις κοιτάμε. "Κοίτα το χεράκι του,η μυτούλα του...Σε σένα θα μοιάζει...Όχι σε σένα". Ο πρώτος μεγάλος υπέρηχος που γίνεται στον 3ο μήνα περίπου είναι η πιο ωραία "ταινία" που εχω δει στη ζωή μου. Είδα το γιο μου να κουνάει τα χεράκια και τα ποδαράκια του,να ενοχλείται από τις πιέσεις του γιατρου,να αντιδρα.Είναι ζόρικο το αντράκι μου από τώρα...δε θέλει πολλά πολλά. Και μετά από αυτον τον υπέρηχο τα συμπτώματα εξαφανίστηκαν.Ξύπνησα ένα πρωί και ήμουν τελείως καλά,χωρίς ναυτίες,χωρίς αναγούλες. Το συνήθισα το ανθρωπάκι που μεγαλώνει μέσα μου και με συνήθισε και εκείνο.Το σώμα μου άλλαξε πολύ.Η κοιλιά μου έχει φουσκώσει,τα χέρια και τα πόδια μου έχουν πρηστει και άλλα πολλά αλλά τι σημασία έχει αυτό; Λίγες μέρες μετα ήρθαν και οι πρώτες κλωτσιές.Περίεργο συναίσθημα.Τι είναι αυτό που φτερουγίζει στην κοιλιά μου;Και όσο πάνε γίνονται και πιο συχνές. Ας κλωτσάς όσο θέλεις.Τώρα που έχεις ακόμα λίγο πιο άνετο χώρο.Και ας μην με αφήνεις να κοιμηθω. Μου αρκει που σε νιωθω. Και ας μου πονάς την μέση και τα πλευρά.Πραγματικά δε με ενδιαφέρει.Τα αξίζεις όλα και με το παραπάνω.Είμαστε λίγο μετά την μέση.Ούτε άλλο τόσο και θα σε έχω στην αγκαλιά μου.Μου έχεις αλλάξει ήδη τη ζωή. Κοιμάμαι και ξυπνάω και είσαι η μόνη μου έννοια.Να είσαι καλά θέλω μόνο..τίποτα άλλο. Και ο μπαμπάς σου και εγώ σε αγαπάμε όσο τίποτα και σε περιμένουμε πώς και πώς. Τα φετινά Χριστούγεννα θα είναι υπέροχα γιατί θα τα γιορτάσουμε μάζι σου πλασματάκι μου! Ναι, ειμαι πολύ τυχερή που έμεινα έγκυος τόσο εύκολα. Ευχαριστώ το Θεό κάθε μέρα γι'αυτό το δώρο. Μακάρι όλες οι γυναίκες που το θέλουν να το κάνουν πράξη τόσο εύκολα. Αλλά και εκείνες που δυσκολεύονται να μην το βάζουν κάτω. Όλες οι θυσίες το αξίζουν αυτό το θαύμα. Είμαι τόσο τυχερή!
 
 
 
 
Scroll to top icon