25.1.2016 | 15:38
δε ξερω
γιατι ακομη γραφω εδω... ξερω πως δε μπαινεις και δε θα διαβασεις ποτε οσα γραφω για εσενα... ισως απλα θελω καπου να τα πω. οι φιλοι και οι γνωστοι βαρεθηκαν να ακουν για εσενα. αλλα εγω δε μπορω. 1 μηνα και 2 εβδομαδες χωρις επικοινωνια. 3 μηνες και κατι χωρισμενες! ηθελα απλα να ξερεις ποσο πολυ σ αγαπαω... πως μακρυα σου δεν αντεχω. δε ζω, απλα υπαρχω. ξερω πως υπηρχαν λογοι που χωρισαμε αλλα πως παρατας ετσι ευκολα τον ανθρωπο με τον οποιο ελεγες οτι θα περνουσες ολη σου τη ζωη μαζι; το αλλο σου μισο; ξερω πως τον τελευταιο καιρο ημουν ανυποφορη. αλλα ολα εγιναν γιατι σε εχασα. και αυτο ειναι το πιο δυσκολο που εχει συμβει μεχρι τωρα στη ζωη μου. με ποναει η απωλεια σου. και να ξερεις μου λειπεις οσο τιποτα. εισαι η ζωη μου. και θα εισαι. τι κ αν μου λενε να προχωρησω; δε θελω. δε θα αφησω οσα ενιωσα για εσενα να σβησουν με το χρονο. δε θελω. δε θα ατιμασω την αγαπη μας οπως εσυ. Σ αγαπαω και να της πεις να σε προσεχει. δεν υπαρχει λεπτο της ημερας που δε σε σκεφτομαι. και οχι δεν ειναι ο εγωισμος μου οπως πιστευες. 29/10/10Χ.
