ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι ομοφυλοφιλος. Εχω σιχαθεί την κοινωνία. Εχω σιχαθεί τους ανθρώπους. Εχω σιχαθεί την οικογενεια μου.Κάποτε ήμουν ενα πολυ αγνό παιδι. Τωρα απλα σιχαίνομαι όσους στέκονται εμπόδιο στην ευτυχία μου. Όσους προσπαθούν να με εξευτελίσουν, να με μειώσουν, να με οδηγήσουν στην αυτοκτονία, απλα και μονο επειδη ειναι κομπλεξικοί σκατανθρωποι.Αλλα, δε θα αυτοκτονήσω. Απλα μια μερα, θα σηκωθώ και θα φύγω. Θα εξαφανιστω. Μακριά απο όλους. Σε άλλη χώρα, ως νέος άνθρωπος. Νιώθω οτι ολα γύρω μου ειναι άρρωστα, σάπια, και με αρρωσταίνουν κι εμένα.Η οικογενεια μου θα αναρωτιέται γιατι δεν πατάω σπίτι. Τότε θα τους θυμίσω όλες εκείνες τις φορές που κορόιδεψαν τους "πούστηδες", όλες τις φορές που εξέφρασαν την αηδία τους μπροστα στο θέαμα δυο γκει αντρών, όλες τις φορές που με μάτωσαν ψυχολογικά με τα απαράδεκτα λόγια τους. Θα τους θυμίσω τις ατελιωτες νύχτες που δε μπορούσα να κοιμηθώ επειδη ένιωθα μια απέραντη μοναξιά.Και θέλω να φτάσω στο σημείο να πω πως τελικά ειμαι χαρούμενος που ζω. Οχι μονο για εμένα, αλλα και για να αποδείξω στον πατερα μου πως δεν εχει δίκαιο. Γιατι κάποια μερα ειχε πει οτι οι γκει ειναι μια θλιβερή μειονότητα που ειναι καταδικασμένη να ζει μια δυστυχισμένη ζωη.ΟΧΙ ρε, εγω θα παλέψω να γίνω χαρούμενος! Έστω και για λιγο!Γιατι, ρε γαμωτο, να μην ειμαι όπως οι άλλοι; Σας ζηλεύω...