ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι κοπελα στα 18.Θα σας εξομολογηθω κατι που μου εχει συμβει και θα ηθελα την δικη σας ερμηνεια.Περυσι το καλοκαιρι αρχισα να κανω παρεα με μια κοπελα.Μου εμπιστευτηκε πολλα πραγματα για τον εαυτο της.Για το ποσο δυσκολα περναγε σπιτι και τι γινοταν με τους γονεις της.Εγω την στηριξα απολυτα και παντα ημουν εκει να μιλησει.Μετακομισε και δεν μου ξαναεστειλε ποτε ουτε ενα "τι κανεις".Δευτερη περιπτωση,μια αλλη κοπελα που καναμε παρεα ειχε επισης πολλα θεματα (αυτοκτονικες τασεις,προβληματα με τους γονεις της και τον αδελφο της) και εγω ακουγα με τις ωρες και την συμβουλευα παντα.Απο ενα σημειο και μετα χαθηκαμε και δεν με θυμηθηκε ουτε στα γενεθλια μου να μου πει ενα χρονια πολλα τυπικο..Ηρθε μεχρι και σπιτι μου να κοιμηθει επειδη τσακωθηκε με τους δικους της.Τριτη περιπτωση,κολλητη απο το δημοτικο παρακαλω κανει σχεση και σταματαει να μου μιλαει.Οποτε την πλησιαζψ ειναι δικαιολογιες μεχρι που σταματαει να με κοιταει στον δρομο.Πραγματικα,ολα αυτα που σας αναφερω ειναι η αληθεια.Δεν προσπαθω ουτε να το παιξω καλη ουτε θα θυματοποιησω τον εαυτο μου.Αλλα αληθεια τι ημουν για αυτες τις κοπελες;Καβατζα;Ο ψυχολογος που τους λυνει τα θεματα;Δεν καταλαβαινω τι εχω κανει και με αντιμετωπιζουν ετσι.Νιωθω σκουπιδι.Οτι πηραν απο εμενα την ψυχολογικη υποστηριξη και μετα εφυγαν ετσι απλα.