ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τη συγγνώμη την δέχεσαι, αν έτσι νιώθεις, γιατί όχι; Το ουσιαστικότερο θέμα όμως, είναι να φροντίσεις να μην υπάρχει πλέον ως παρουσία αυτό το άτομο στη ζωή σου, εφόσον επανειλημμένα σου έχει (απο)δείξει ότι καταχράται της δήθεν μετάνοιάς του που γίνεται για ξεκάθαρα χειριστικούς λόγους. Στείλ' το στο καλό του, καλέ! Μη διστάζεις! Δεν προσφέρει κάτι θετικό στη ζωή σου, άλλωστε.

Εγω οχι.Απαξ και εγινε επαναλαμβανομενα οπως λες,ποσες συγνωμες να δεχτεις?Αν ηταν μια και μονο φορα εκει να το καταλαβω ηταν πανω στα νευρα του κλπ και δε θα ξαναγινει.Αλλα επανειλλημενα?

Και να την δεχτείς, το γυαλί έχει ραγισει. Η άποψή σου για το εν λόγω πρόσωπο έχει πλέον αλλάξει.

Δεν συγχωρούμε ποτέ. Θα σε περάσουν για καλό κορόιδο και θα σου κάνουν τα ίδια και χειρότερα.

Είναι τόσο μεγάλο και σπουδαίο πράγμα η συγχώρεση, που ευτελίζεται όταν τίθεται ως αντίβαρο στην ζυγαριά του λαικού δικαστηρίου των Εξομολογήσεων. Αν νιώθεις στην καρδιά σου ότι έχεις αγάπη, κι έχει η άλλη πλευρά μεταμεληθεί, συγχωρείς. Δεν είναι υποχρεωτικό όμως, δεν μεθοδεύεται, δεν έρχεται με εγγυήσεις.

Φυσικά και όχι.

Δίνεις μια τελευταία ευκαιρία λέγοντας πως αν επαναληφθεί κομμένη και η καλημέρα. Κοινώς το προσπερνάω, αλλά δεν ξεχνάω.