ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βλέπω προχωράς, γελάς, διασκεδάζεις, ζεις τη ζωή σου, πας εκδρομές, περνάς καλά, χαμογελάς, βγαίνεις με φίλους, κάνεις νέες γνωριμίες, φλερτάρεις... και όλα αυτά αμέσως μετά το χωρισμό μας. Ξέχασες έτσι τόσο εύκολα και ανώδυνα όσα ζήσαμε, όσα μου υποσχέθηκες, όσα ονειρευτήκαμε μαζί. Και εγώ τι κάνω? Εγώ 2 μήνες τώρα κλαίω, μιζεριάζω, διαβάζω εξομολογήσεις, ξανακλαίω, γράφω εξομολογήσεις για την απέραντη μοναξιά που νιώθω, κλαίω μα σηκώνομαι ξανά και ψάχνω φίλους μα όλοι είναι χαμένοι στις υποχρεώσεις τους και τις σχέσεις τους και ξαναπέφτω, κάνω μόνη μου βόλτες στο κέντρο και σε όλη την Αθήνα για να ξεχάσω τη μοναξιά μου και γυρίζω ακόμα πιο μόνη... και ξανακλαίω... φαύλος κύκλος. Και δεν κατάλαβα ποτέ πως έπεσα μέσα σε αυτόν και δεν μπορώ να βγω. Δεν μου αξίζει καθόλου. Δείξε μου τον τρόπο που τα διέγραψες όλα έτσι εύκολα και περνάς καλά. Δεν μου λείπεις εσύ. Μου λείπει η ζωή που είχα πριν γνωρίσω εσένα. Μου λείπει η ευτυχία μου. Όλα λένε συμβαίνουν για ένα λόγο. Για ποιο λόγο βρέθηκες μπροστά στο δρόμο μου και μου κατέστρεψες τη ζωή και μου μαύρισες τη ψυχή, μου λες? Κάθε εμπόδιο είναι για καλό λένε και εσύ ήσουν τεράστιο εμπόδιο στη ζωή μου, μα μόνο κακά βλέπω να υπάρχουν και μοναξιά και τίποτα καλό να μην συμβαίνει τώρα που βγήκε το εμπόδιο από τη ζωή μου. Είσαι ο χειρότερος άνθρωπος που έχω γνωρίσει στη ζωή μου.