ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

δεν ξέρω γιατί το γράφω αυτό. δεν είμαι καλή στα λόγια ούτε στο να εκφράζομαι γενικότερα. η αλήθεια είναι ότι απλώς έχω την ανάγκη να τα βγάλω από μέσα μου και το κάνω εδώ μιας και δεν θα με καταλάβει κανείς από τους γύρω μου. όχι ότι εδώ έχω την πεποίθηση πως θα νοιαστεί κάποιος αλλά μου είναι πιο εύκολο..τέλος πάντων νιώθω τόσο κενή μέσα μου...κανένα συναίσθημα δεν με γεμίζει πια..οι φίλοι μου απομακρύνονται σταδιακά (μάλλον κατάλαβαν τι άνθρωπος είμαι όπως θα 'λέγε κι η μάνα μου), οι γονείς μου υποφέρουν από την συμπεριφορά μου και εσύ.....εσύ μ΄αφήνεις.γιατί μ΄αφήνεις τώρα; γιατί τώρα; πώς γίνεται να μου λες ότι μ΄αγαπάς και να μ αφήνεις;νιώθω ότι πέφτω ,βουλιάζω και δεν είναι κανείς εκεί να με σώσει.όλοι κάνουν πως δεν με βλέπουν. ίσως να μην θέλω κ εγώ πλέον να σωθώ .αν δεν είσαι εσύ δίπλα μου δεν θέλω κανέναν..πες το εμμονή , πες το όπως σκατά θες