Ένα πράγμα κράτα: όλα αυτά συμβαίνουν,επειδή εσύ τους ανέχεσαι.Αν σε κλείδωναν στο δωμάτιό σου με νερό και ψωμί τί θα κάνες?α)θα κλαίγες μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.β)απόπειρες αυτοκτονίεςγ)θα χτυπιόσουν μέχρι να σου ανοίξουν.Μέσα σου έχεις ανεξάντλητες δυνάμεις.Με σιγουριά για τον εαυτό σου διεκδίκησε τη ζωή ΣΟΥ.Γονείς σου είναι αλλά η ζωή είναι δική σου.Μην τη χαραμίζεις.Γαμώτο.
12.8.2013 | 21:03
Δεν αντέχω αλλο!
Γράφω αυτή την εξομολόγηση σε πάρα πολύ άσχημη ψυχολογική κατάσταση.Οι γονείς μου είναι υπερπροστατευτικοί δεν αντέχω άλλο.Είμαι 20 χρονών και δεν έχω ζήσει τίποτα.Το να κάνω παρέες τους ενοχλεί,η σχολή που ήθελα τους ενοχλούσε,το να κάθομαι στο ίντερνετ (που δεν είναι κάτι που θέλω αλλά είναι μία διέξοδος)τους ενοχλεί.Πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να βάλει τα κλάμματα σε άκυρες στιγμές.Φοβάμαι ότι πάσχω απο κατάθλιψη.Έχω σκεφτεί δύο πιθανές λύσεις.α)να κλειστώ σε μοναστήρι χωρίς να ξέρει κανείς που είμαι και τι κάνωβ)να πιάσω δουλειά και να ζώ μόνη μου,ανεξάρτητη.Προσωπικά προτιμώ το 2ο αλλά το βρίσκω ιδιαίτερα δύσκολο στις μέρες μας.Είμαι χάλια.Βοηθήστε με να πάρω μία απόφαση.Δεν ξέρω τι να κάνω.Και απο λόγια δεν παίρνουν.Τους το συζητάω ,πολιτισμένα αλλά δεν βγαίνει τίποτα.Είπα στον πατέρα μου ότι θέλω να πάω σε ψυχολόγο και μου λέει για ποιό λόγο;Θα τρελαθω.Δεν μπορώ αλλο.Δεν μπορώ άλλο να ζώ κλεισμένη στο κλουβί.Δεν κάνω κυριολεκτικά τίποτα.
2
![1Ο+1 εξαιρετικά αναγνώσματα για το τέλος της εβδομάδας [20.12.24]](/sites/default/files/styles/square_mini/public/articles/2024-12-20/__LiFO_10%2B1_Previews%2810%29.jpg?h=748d7e9c&itok=xZ3nWt1B)
