ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

τη δική μου και των άλλων. Αλλά κυρίως τη δική μου.Μπορώ να φτάσω στο αποκορύφωμα της χαράς και όταν είμαι στο ζενίθ κάτι γινεται. Από μικρή το ίδιο. Σε γάμους βουρκώνω. Οταν πήρα το πτυχίο μου χάρηκα πολύ αλλά τις επόμενες ώρες ήμουν σπίτι μου και ένιωθα μια απίστευτη μαυρίλα, ένα άδειο συναίσθημα. Μου αρέσει πολύ να έχω επαφή με κόσμο και να περνάω όμορφα αλλά μετά από 1-2 μέρες μπορεί να νιώθω πάλι κάπως. Δεν το εχω εξομολογηθεί σε κανέναν γιατί για καιρό δε μπορούσα να το εκφράσω.Οταν δε νιώθω καλά δεν ακούω ανεβαστική μουσική αλλά μελαγχολική γιατί με κάνει να νιώθω καλύτερα. Πρόσφατα πήγαμε με το αγόρι μου κάπου στην εξοχή και αντικρύσαμε ένα καταπληκτικό τοπίο και ήταν τα δευτερόλεπτα σαν αιωνιότητα και όταν φύγαμε από εκεί καθώς βράδιαζε με έπιανε η ψυχή μου.Από πολύ μικρή μελαγχολούσα με τα ηλιοβασιλέματα, με έπιανε η ψυχή μου ενώ απο την εφηβεία ως σήμερα τη μέρα που είχα τα γενεθλιά μου νιώθω ένα βάρος απίστευτο γι αυτό και πάντα κάνω γιορτές για να το ξορκίσω.Δεν ξέρω αν φταίνε ορμόνες ή είναι ψυχιατρική κατάσταση.