ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

...και πολύ φοβάμαι ούτε για την οικογένεια σου.Γράφω εν βρασμώ και σόρρυ αν χάνεται κάπου ο ειρμός μου. Σήμερα έγινε ένα περίεργο μπαμ. Και εγώ ο "μικρός" (33 ετών μικρός, τέσπα...) έβαλα φραστικό κωλόχερο σε γονείς και αδερφό. Έκανα επανειλημμένες προσπάθειες τα τελευταία... 3? 4? 5? χρόνια, να τους πείσω για ένα θέμα που ενώ μας αφορά όλους, το έχω επωμιστεί (οικονομικά) μόνος μου, ότι δεν με πειράζει να τρέχω, αρκεί να έχω πρακτική και υποστήριξη, καθώς λόγω χρόνου μόνο οικονομικά μπορώ να υποστηρίξω, όχι πρακτικά. Έχω βάλει στον πάγο επαγγελματικούς στόχους και προσωπικά όνειρα για να βάλω πλάτη -εγώ ο "μικρός"- όσο πιο σωστά και ώριμα γίνεται στις επιλογές των δικών μου. Στον αποτυχημένο και απύθμενο-πηγάδι-λόγω-χρεών γάμο του αδερφού μου και στην σύνταξη-επιστροφή-στη-φύση-να-ταϊζω-πουλάκια του πατέρα μου (που τον ακολουθεί κι η μάνα μου).Για ποιον λόγο όμως να φουσκώνω? Να αλλάζω τις επιθυμίες μου και να περιορίζω τα οικονομικά μου (λες κι έχω παιδιά να θρέφω) όταν ο ένας μου λέει με άνεση: ΕΓΩ ΔΟΥΛΕΥΩ, ΠΑΡΕ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΣ (για το θέμα που πληρώνω), και ο άλλος: ΕΓΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΤΑ ΦΥΤΑ ΘΑ ΜΑΡΑΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΥΛΙΑ ΘΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΝ (το εννοώ...).Εκτός πραγματικότητας, ή μάλλον κλεισμένοι στις δικές τους πραγματικότητες, έχουν βρει (άθελα τους ίσως) μια δικαιολογία να έχουν 10 έννοιες λιγότερες. Έννοιες από την παρελθούσα ζωή τους, που ενώ τους κυνηγάνε και είχα κάθε καλή θέληση να τους ελαφρύνω, βρέθηκα να την κουβαλώ ΚΑΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΩ ΚΙ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ ΑΠΟ ΠΑΝΩ!!! Τους είπα ότι έχετε κάνει όλοι τις επιλογές σας και ποτέ δεν σας ζήτησα κάτι παραπάνω. Αλλά με έχετε αφήσει μόνο. Βάζετε άλλες προτεραιότητες και εγώ (που αντικειμενικά είχα τον πιο μετρημένο τρόπο να ζωής) έχω βρεθεί να τρέχω για όλα κι εσείς να παρατηρείτε.Έπεσε σιωπή, βλέμματα μεταμέλειας (ΝΑ ΤΑ ΧΕΣΩ!!) και τώρα μαζεύονται όλοι μαζί σε άλλο δωμάτια και συζητάνε. Τέρμα. ΤΕΡ-ΜΑ!!Σκάει η φούσκα και σκάει με θόρυβο και στα μούτρα τους. Ας φερθούν ώριμα. Καιρός να κάνω κι εγώ τις επιλογές μου.